Άντε και καλή τύχη, μάγκες!

Χελιδόνια που ξεκουράζονται πριν το μακρινό ταξίδι στο Νότο

Από τους πολύ αγαπημένους φίλους και συγγενείς που είχα πριν 13 χρόνια να με περιτριγυρίζουν, στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη και αλλού, σήμερα μου έχουν απομείνει μόνο δύο. Οι υπόλοιποι έχουν ήδη αναζητήσει την τύχη τους στο εξωτερικό. 

Αυτό θα μπορούσε να είναι μια μεμονωμένη και μοναδική ίσως προσωπική περίπτωση, σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό της χώρας στην ηλικία μου,  αν οι τελευταίοι δύο εναπομείναντες δεν έκαναν, την ώρα αυτή που γράφεται το παρόν κείμενο, σοβαρές προσπάθειες για να εγκαταλείψουν (και αυτοί) την Ελλάδα. Μάλιστα, ο ένας ήδη εργάζεται στο εξωτερικό και επιστρέφει τις μισές μέρες τον μήνα με άδεια μέχρι, υποθέτω, να βαρεθεί τις μετακινήσεις και να κάτσει εκεί που εργάζεται, οριστικά. Ο δεύτερος ακροβατεί μεταξύ της επιλογής του Καναδά και της Αυστραλίας ως προορισμό μόνιμης διαμονής και εργασίας. Ο ένας είναι παντρεμένος με παιδί 2 χρόνων και ο άλλος σύντομα παντρεύεται. Οδυνηρή διαπίστωση επίσης είναι το γεγονός πως από άλλους γνωστούς, φίλους και συγγενείς προκύπτει ότι ένας μεγάλος αριθμός νέων, ως επί το πλείστον,  έχει ήδη ζήσει στο εξωτερικό και για κάποιους λόγους επέστρεψε στην Ελλάδα. Βλέπουμε λοιπόν ένα τεράστιο ποσοστό του εν δυνάμει εργατικού δυναμικού της χώρας να ζει, να σχεδιάζει να ζήσει ή να έχει ήδη ζήσει στο εξωτερικό. Όταν λέμε «εξωτερικό» δεν αναφερόμαστε μόνο στις Ευρωπαϊκές (λευκές) δυτικές δημοκρατίες, αλλά και σε πιο εξωτικά μέρη όπως τα εμιράτα του Κόλπου, τη Νότια Αφρική, τη Λατινική και Βόρεια Αμερική και -φυσικά- τη νέα αγαπημένη των Ελλήνων wanna-be-μεταναστών, Αυστραλία.

Για όσους (αταξίδευτους) πιστεύουν ότι η μετανάστευση αποτελεί λύση εύκολης επιλογής και όχι ανάγκης, ας το ξανασκεφτούν. Για όσους (αφελείς) πιστεύουν ότι εκεί που θα πάνε οι δρόμοι είναι στρωμένοι ροδοπέταλα και δολάρια και γενικώς είναι όλα εύκολα και χαλαρά, ας αναλογιστούν το εξής: Φανταστείτε να πακετάρετε και να επιλέγετε επί 2 συνεχόμενες εβδομάδες όλο σας το βιος για να χωρέσει σε τρεις βαλίτσες, αφήνοντας πίσω ό,τι αγαπημένο δωράκι, ενθύμιο, κάδρο, μυρωδιά, εικόνα της γειτονιάς, της πολυκατοικίας σας, του δρόμου που ζείτε. Φανταστείτε την τελευταία εβδομάδα να περπατάτε στους δρόμους της πόλης γνωρίζοντας ότι ίσως να αργήσετε ΠΟΛΥ να ξαναπεράσετε από το κάθε σημείο που προσπερνάτε. Να χαιρετάτε έναν έναν όλους αυτούς που θα σας λείψουν, να ανταλλάσσετε e-mail και διευθύνσεις στο Facebook με την υπόσχεση ότι «θα κρατήσετε επαφή» και «θα τα λέτε συχνά». Φανταστείτε το τελευταίο ποτό στο Παγκράτι με την ώρα να πλησιάζει επικίνδυνα στο να πείτε «εγώ φεύγω τώρα…» χωρίς να συνεχίζετε με το «…τα λέμε αύριο το μεσημέρι». Φανταστείτε την άγρυπνη νύχτα πριν πάτε στο αεροδρόμιο. Την διαδρομή με το ταξί στην Αττική οδό ξημέρωμα με τις πορτοκαλί αποχρώσεις από τα φώτα του δρόμου να αντανακλούν στα καθίσματα του αυτοκινήτου. Το τραγούδι να παίζει χαμηλά στο ραδιόφωνο κάποια επιτυχία τους προσεχούς καλοκαιριού, που εσείς θα λείπετε. Τους φίλους σας που κοιμούνται ακόμα. Το άγνωστο που θα συναντήσετε στον τόπο προορισμού σας. Την μοναξιά των πρώτων ημερών. Την αγωνία και ανησυχία για το αν κάνατε σωστά που φύγατε. Τα e-mail με νέα από φίλους και γνωστούς που, όσο περνάει ο καιρός, θα σας γίνονται όλο και πιο αδιάφορα και απόμακρα. Την ψυχική και πνευματική απομάκρυνση. Την λυπηρή διαπίστωση, όταν επιστρέψετε για λίγες μέρες μετά από μήνες ή χρόνια ότι, όλοι συνέχισαν να ζουν και χωρίς εσάς, «…αν και τους λείψατε πολύ». Τους φίλους με τους οποίους πλέον μοιράζεστε μόνο παρελθόν και όχι μέλλον…

Μια φορά και έναν καιρό...η μετανάστευση.

Δεν λέω, αν δεν έχεις επιλογές και είσαι με την πλάτη στο τοίχο, τι να κάνεις δηλαδή; Να κάτσεις και να πεθάνεις; Είμαι, δε, βέβαιος ότι όσοι το αποτόλμησαν, βρήκαν (οι περισσότεροι) σύντομα τον βηματισμό τους και πλέον η νέα τους δουλειά και το νέο τους σπίτι είναι εξ ίσου καλό και αγαπητό (ίσως και καλύτερο) από αυτό που άφησαν. Αν μάλιστα έφυγαν όντες άνεργοι και εκεί που μετανάστευσαν βρήκαν μια αξιοπρεπή δουλειά τότε τα πράγματα απλουστεύονται σε επίπεδο επιλογών. Δεν το εξετάζω όμως τεχνοκρατικά. Εκεί οι αριθμοί πάντα θα με βγάζουν λάθος, αναμφίβολα. Πώς να αντιτάξεις καριέρα, χρήμα, ασφάλεια οικογενειακή και εργασιακή σε κάποιον που εγκαταλείπει σήμερα το κέντρο της Αθήνας ή άλλων αστικών κέντρων της περιφέρειας για να ζήσει και να εργαστεί, ας πούμε, στην Αγγλία; Πως όμως και να μπεις στην ψυχοσύνθεση όλων αυτών των νέων ανθρώπων που πήραν την δύσκολη απόφαση και έφυγαν λόγω της ανεπάρκειας της πατρίδας τους να ικανοποιήσει το πλέον βασικό δικαίωμα της εργασίας και της αξιοπρεπούς διαβίωσης; Πως μπορείς να ζήσεις το δράμα της μετεγκατάστασης, αν δεν ήσουν και εσύ ένας από αυτούς; Αδύνατον να το περιγράψω. Δεν είμαι λογοτέχνης.

 

Αυτό που με προβληματίζει πρώτιστα, δεν είναι η επερχόμενη προσωπική και οικογενειακή μοναξιά που θα ζήσω με την αποχώρηση των φίλων μου. Θα βρω μια λύση. Κανείς δεν χάνεται. Τους εύχομαι εκεί που θα πάνε να βρουν ό,τι εδώ στερήθηκαν και στερούνται. Ας κρατήσουν και μια ζεστή γωνιά και για όλους εμάς που ακόμα ακροβατούμε με τις αποφάσεις μας. Όμως, είναι λυπηρό ότι σε μια «οργανωμένη» (λέμε τώρα) χώρα κανείς, μα κανείς, δεν κάνει καμιά προσπάθεια να αναστρέψει αυτό το διογκούμενο ρεύμα φυγής όλων αυτών που θα είναι απαραίτητοι στην προσεχή ανοικοδόμηση αυτής της κωλοκατάστασης που βιώνουμε εμείς, οι τελευταίοι κάτοικοι της Πομπηίας. 

Θέτη, Καλλιόπη, Γιάννη, Στέλλα, Τάσο, Νίκο, Μάνο, Χριστίνα, Φάνη, Μάκη, Θάλεια, Σπύρο, Μαρία, Alex, Σοφία, Γιώργο, Κώστα, Φανή, Σοφία, Δημήτρη, Λάμπρο, Ναννού, Μηνά, Μπάμπη, Δήμο, Τριαντάφυλλε, σας εύχομαι, από καρδιάς, υγεία και καλή τύχη. Ίσως σύντομα να τα ξαναπούμε από κοντά…

Read more

Ο Αντώνης Σαμαράς τώρα και τερματοφύλακας!

Προσεχώς στα θερινά σινεμά όλης της χώρας!

Συνεχίζοντας την αναφορά της «Λογοκρισίας» στους πολιτικούς χώρους που διεκδικούν την ψήφο μας την 17^η Ιουνίου 2012, μετά το ΠΑΣΟΚ, τον Σύριζα και την ΔΗΜΑΡ, στους οποίους έγινε εκτενέστατη αναφορά στα προηγούμενα κείμενα (με μια ιδιαίτερη «αγάπη» -σε επίπεδο εμμονής- για τον Σύριζα, mea culpa) σήμερα θα αναφερθούμε με λίγα λόγια στην κουρελιασμένη, αλλά ακόμα ζωντανή, συντηρητική παράταξη της χώρας η οποία, σαν τον απέθαντο επίτιμο πρόεδρο της, όλο χάνεται μα ποτέ (προς όφελος των οπαδών της) δεν εγκαταλείπει. Ίσως αυτή να είναι και η εν γένει συμπεριφορά της «τακτοποιημένης» αστικής τάξης: μαραίνεται αλλά, σαν την ρόκα στο μποστάνι, ξανά φυτρώνει την επόμενη (Πολιτική) άνοιξη. Μόνο που καμία φορά την άνοιξη πέφτει χιόνι…

Ο Antonis, το καλό παιδί/λεβέντης που κάθε πεθερά θα ήθελε για γαμπρό της, την τελευταία διετία έχει χαράξει μια πορεία που ακόμα και ο κομήτης του Χάλευ ή κάποιος διάττοντας αστέρας θα μπορούσε να ζηλέψει. Στον κενό πολιτικό χρόνο που μεσολάβησε από την απόδραση του καταθλιπτικού Καραμανλή προς τα σουβλατζίδικα της Ραφήνας, ο Antonis μετατράπηκε από «μαύρο πρόβατο» και «αποστάτης» σε «Πρόεδρος της Ν.Δ.» και «ο πλέον κατάλληλος». Πρόκειται για το μεγαλύτερο grand slam/κλωτσοπατινάδα στην μεταπολιτευτική πολιτική ιστορία του τόπου, με μοναδική και κραυγαλέα εξαίρεση –φυσικά- το δικομματικό alter ego του Σαμαρά, τον αγαπημένο Αλέξη. Άραγε όμως η συλλογική συνείδηση των δεξιών ψηφοφόρων έχει ξεπεράσει τις πληγές του παρελθόντος; Νομίζω πως, αν κρίνουμε και από τον -αντίστοιχο- βίο του επίτιμου και την πολιτική του σταδιοδρομία μετά τα γεγονότα του 1965 (τι θυμήθηκα τωρα…),  κάτι τέτοιο μάλλον δεν έγινε και ούτε πρόκειται να γίνει. Απόδειξη αυτού είναι το γεγονός πως με την πρώτη ευκαιρία και στραβοτιμονιά του Αντώνη, ξεπήδησαν 3 τουλάχιστον πολιτικά κόμματα από τα σπάργανα της Ν.Δ.: Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες (δηλαδή, ο Σύριζα της δεξιάς παράταξης, κατ' αντιστοιχία της αντιμνημονιακής του θεσης απέναντι  στο άλλο πρώην μεγάλο κόμμα του Κέντρου, το ΠΑΣΟΚ), η -σχεδόν συγχωνευθείσα- ΔΗΣΥ (δηλαδή, η ΔΗΜΑΡ της δεξιάς παράταξης, με την χλιαρή συγκρουσιακή διάθεση με το μητρικό/αδερφό κόμμα αλλά και της ενδεχόμενης μετεκλογικής συνεργασίας), και (θα το πω και ας τα ακούσω από πολλούς…) η Χρυσή Αυγή (ή αλλιώς: το αντίστοιχο ΚΚΕ της δεξιάς παράταξης, χωρίς φυσικά και επ' ουδενί να το ταυτίζω πολιτικα ή ιδεολογικά με την Χ.Α.). 

Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι: Η Χρυσή Αυγή  προϋπήρχε ως κόμμα του 0,23%. Το να υποθέσει κανείς ότι η γιγαντιαία άνοδος των ποσοστών της οφείλεται αποκλειστικά σε πρώην ψηφοφόρους της Ν.Δ. είναι, το ξέρω,  υπεραπλούστευση. Αλλά και το να κλείσεις τα μάτια μπροστά στο γεγονός ότι ο λεγόμενος «υπέρ-πατριωτικός χώρος» αφορά πρώτιστα την συντηρητική παράταξη ως η πιο εξτρεμιστική της μορφή/εκδοχή είναι τουλάχιστον αφέλεια. Απλά, τόσα χρόνια οι περιφερόμενοι δεξιοί «πατριώτες» είχαν επιλέξει την φιλόξενη και κατά καιρούς φιλοχουντική στέγη του γέρικου ΛΑΟΣ. Τώρα που ο ΛΑΟΣ έγινε από κόμμα, απόκομμα, ε,  ο καθένας ψάχνει για κεραμίδι. Η ναζιστική Χ.Α. με την επιθετική της παρουσία στις γειτονιές επωφελήθηκε από το ώριμο φρούτο της ανασφάλειας του πληθυσμού όταν, την ίδια στιγμή, ο πρόεδρος της Ν.Δ. περιφερόταν ως άλλος χριστιανοδημοκράτης Κονραντ Αντενάουερ στα Ευρωπαϊκά σαλόνια πίνοντας εσπρέσο στρέτο. Έτσι το  (μικρό) ποσοστό του 33% έγινε το εξευτελιστικό 19% σε δύο χρόνια. Και αν είναι τραγωδία το ΠΑΣΟΚ του 44% να πέφτει στο 14% στον ίδιο πολιτικό χρόνο, όντας όμως κυβέρνηση με τεράστιο πολιτικό κόστος από τις ατυχείς (για να μην πω τίποτε πιο βαρύ) επιλογές της, τότε τι να πει κανείς για την Αξιωματική Αντιπολίτευση που θα έπρεπε τώρα να αναπαύεται στις κυβερνητικές της δάφνες, αντί να παρακαλάει τον κάθε Καρατζαφέρη για να «συσπειρωθεί»…

Το υφιστάμενα διαμάντια  του στέμματος της Ν.Δ. (αστειέυομαι) τον τελευταίο καιρό έχουν εμπλουτιστεί με κάθε είδους «πετράδια» τα οποία από χρωματικής απόψεως εκτείνονται από το μπλε λουλακί της λεγόμενης virtual και ανύπαρκτης προς το παρόν κέντρο-δεξιάς (οι τελευταίοι των μοϊκανών  του Καραμανλή του Β’ του Μερακλή) και το πορτοκαλί μπλε των άρτι αφιχθέντων (νέο)φιλελευθέρων της Ντόρας έως το βαθύ χριστιανικό μπλέ του ελβετικού σουγιά της παράταξης Ψωμιάδη και το μαιανδρικό blue black του Αθ. Πλέυρη. 

Ο κ. Παναγιώτης Ψωμιάδης μαγεύει -για άλλη μια φορά- τους παρισταμένους της εκδήλωσης.

Η προαναγγελθείσα εαρινή επίθεση της δεξιάς ταξιαρχίας έχει σχεδιαστεί με την λογική του 2-3-3-2: Η ψηλή Ντόρα, θα βρίσκεται έξω αριστερά στην γραμμή της περιοχής του Στέφανου Μάνου/Τζήμερου για να πιάνει τις ψηλές μπαλιές που θα τις πετούν οι δυσαρεστημένοι κλασσικοί συντηρητικοί που θα την ήθελα Πρόεδρο, αλλά ατύχησαν. O Ψωμιάδης, με την ιδιότητα του δίδυμου πολιτικού αδερφού του Καρατζαφέρη που λόγω συγκυρίας και τυχοδιωκτισμού δεν βρέθηκαν να συνυπάρχουν στο ίδιο μικρό κόμμα, λειτουργώντας και ως ο γκαουλάϊτερ της Μακεδονίας προβλέπω να παίζει έξω δεξιά με σκοπό την συλλογή των χριστιανόπληκτων «ανήσυχων» Μακεδόνων. Oι Αδωνης/ Βορίδης/ Πλέυρης λόγω πρότερου (και θυελλώδους) βίου θα είναι πίσω από τους βασικούς επιθετικούς με εντολή να πλαγιοκοπούν τους Ναζιστές και με σπριντ προς τα πίσω να μαζεύουν τους σκεπτόμενους (υπάρχουν;) ακροδεξιούς. Οι Αβραμόπουλος / Δήμας / Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι τα σέντερ μπακ για γρήγορες επιστροφές στις ατάκες περί διολίσθησης στην άκρα δεξιά. Άμυνα θα επιλεγούν οι λεγόμενοι «Καραμανλικοί» (Παυλόπουλος / Παπαθανασίου) που τόσα χρόνια  επέλεξαν να υπερασπισθούν  το απίθανο: το «έργο» (…) της Κυβέρνησης του Κωστάκη του Β του Μεταρυθμιστή, και, άρα, είναι αποδεδειγμένα εργάτες της ομάδας. Τερματοφύλακας-χωνί (μπάζει από παντου γαρ) ο Αντώνης Σαμαράς... Mission impossible, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. 

Ο Σαμαράς που ξέρει μπάλα αλλά δεν είναι Προεδρος πουθενά

Με βάση τα παραπάνω διακινδυνεύω να προβλέψω πως, ακόμα και αν η Ν.Δ. έρθει πρώτη στις εκλογές, δεν θα καταφέρει να έχει τις θεαματικές επιδόσεις που αποζητά. Και παραμένει αναπάντητη μια εύλογη απορία: Γιατί να εμπιστευτεί ο κόσμος έναν σχηματισμό που αγωνίστηκε με παράλογη λύσσα να προκαλέσει εκλογές, την στιγμή που όλα τα δεδομένα κραύγαζαν για την επικείμενη κατάρρευση του; Είναι άραγε αυτό σημάδι μετριοπαθούς και υπεύθυνου πολιτικού σχεδιασμού, ή απτή απόδειξη τυχοδιωκτικού καιροσκοπισμού που έβαλε σε περιπέτειες την χώρα; Η απάντηση προσεχώς. Κοντός ψαλμός αλληλούια. 

 

Ο Σαμαράς που είναι Πρόεδρος κάπου αλλά απο μπάλα... γρι.

Κάποια στιγμή, στο κοντινό μέλλον φαντάζομαι τον Αντώνη (που απο παραταξιακός αποστάτης έγινε σε μια εσωκομματική εκλογική βραδια Πρέδρος-Επιστάτης) να κλείνει τα μάτια του και να επαναλαμβάνει: «Θέλω να γίνω αυτό που ήμουν όταν ήθελα να γίνω αυτό που είμαι τώρα». Όμως είναι πλέον αργά. Αφού ευτυχησε η μαμα του να τον δει, από μαύρο πρόβατο, Πρόεδρο, ας συμπεριφερθει επιτέλους ως Προεδρος παραταξης και όχι σαν τον Αμπραμοβιτς της Τσελσι που μαζευει κάθε αθλητή που έχει δυο πόδια και κλωτσάει μπάλα. Διοτι αν με αυτό τον τρόπο η Τσέλσι πήρε το Champions League, τον Σαμαρά το «Πάμε Στοίχημα» τον έχει κλειδωμένο για άλλη μια κατραπακιά, που ίσως να είναι και η τελευταία του. Ντόρα ακούς;

Read more

Ο Νέος Τρίτος Δρόμος

Ελληνική Σοσιαλδημοκρατία σήμερα: Χωρίς όραμα και χωρίς πυξίδα

Η  πρόσφατη απουσία του κεντρώου χώρου και δη της σοσιαλδημοκρατικής του έκφρασης από τα πολιτικά δρώμενα και τα ΜΜΕ στην Ελλάδα μπορεί να ερμηνευτεί με έναν και μόνο τρόπο: έπαψε να υφίσταται και κανείς –μα κανείς!- δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για την επαναφορά του. 

Το ΠΑΣΟΚ ως η πλέον κοντινή και συγγενής Ελληνική πολιτική δύναμη στον χώρο της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, μετά από 30 χρόνια οικονομικό σκορποχώρι και ένα δίχρονο βράσιμο στο ζουμί του μάλλον έχει εξατμιστεί και οι ατμοί του σκόρπισαν στο υπερπέραν. Η προσπάθεια της, μέχρι πρότινος, «Λαϊκής» Δεξιάς να ανασυσταθεί ως ο Κέντρο-Δεξιός χώρος υποδοχής όλων αυτών των ψηφοφόρων που έχουν βρεθεί σε πολιτικό αδιέξοδο (μην μπορώντας να αποδεχθούν μια πιθανότητα διακυβέρνησης από πρώην Κνιτες και εξωκοινοβουλευτικούς αριστερούς με Αρμάνι) μάλλον θα πάει περίπατο αφού στις τάξεις της ήδη αρχίζουν να συσπειρώνονται όλοι αυτοί που είχαν (λαϊκιστικά;) προστρέξει να την εγκαταλείψουν με την πρώτη ευκαιρία και όλοι αυτοί που τόσα χρόνια φλέρταραν ανοιχτά με την εξτρεμιστική χριστιανική δεξιά του ΛΑΟΣ. Η σχετικά πρόσφατη δημιουργία, ως συντεταγμένου πολιτικού φορέα, της «υπεύθυνης» Αριστεράς της ΔΗΜΑΡ (σε αντίθεση με πια άλλη Αριστερά δηλαδή, γιατί δεν μιλούμε επιτέλους σταράτα σε αυτό τον τόπο;) θολώνει ακόμα περισσότερο τα νερά καθώς ένας μεγάλος αριθμός  στελεχών της  (αν όχι  όλα) προέρχονται από τον χώρο του λεγόμενου πρώην ΚΚΕ Εσ. ή ΕΑΡ ή ακόμα και ΚΚΕ και συνεπώς αυτό-αποκλείονται από τον χαρακτηρισμό «κεντρώοι», διότι για αυτούς κάτι τέτοιο θα δήλωνε ότι είναι ΠΑΣΟΚοι (τζιζ κακά)και άρα «ξεπουλημένοι», «καρεκλοκένταυροι» κλπ κλπ.. 

Και έτσι, ενώ η δημοκρατία σιχαίνεται τα κενά, διαπιστώνεται από όλους ένα τεράστιο (πολιτικό) κενό αριστερότερα της ΝΔ και δεξιότερα της ΔΗΜΑΡ το οποίο μέχρι πρότινος κάλυπτε με επιτυχία (;) το ΠΑΣΟΚ.  Για να εξηγούμεθα, λέω ΔΗΜΑΡ και όχι ΣΥΡΙΖΑ διότι είμαι βέβαιος πως ούτε οι ψηφοφόροι του κ. Τσίπρα (ούτε και ο Τσίπρας ο ίδιος…) μπορούν με  σιγουριά να τοποθετήσουν τον συνδυασμό τους αυτόν πάνω στον πολιτικό χάρτη της χώρας με γνώμονα την παραδοσιακή διάκριση των ιδεολογιών σε δεξιά, αριστερά και κέντρο… Και  αν αυτοί οι ίδιοι αδυνατούν, εγώ λέω να μην το ριψοκινδυνέψω. Αλλά και αυτό είναι μια άλλη συζήτηση, την οποία βάζουμε στην άκρη – επί του παρόντος.

Βρισκόμαστε λοιπόν, ενώπιον της δυσχερούς διαπίστωσης πως, την σήμερον ημέρα, ο αυτοχαρακτηρισμός κάποιου ως «σοσιαλδημοκράτη», είτε ως φυσικό πρόσωπο είτε ως πολιτικό κόμμα, προκαλεί (πέραν του σηκωμένου με απορία-και άγνοια- φρυδιού) γελάκια και ειρωνείες. Πέραν τούτου όμως, η χωρά η ίδια βρίσκεται στην εντελώς δυσάρεστη θέση να ακροβατεί μεταξύ δύο εκ διαμέτρου αντίθετων πόλων (Δεξιά / Αριστερά) χωρίς την εκλογικευμένη σύζευξη των ψυχραιμότερων/διαλακτικών των δύο παρατάξεων που με τον καιρό ονομάστηκαν κεντρώοι.  Πολλοί θα απαντήσουν πως αυτό είναι καταρχήν προϊόν της κρίσης των θεσμών, της έλλειψης διαλόγου (επί της αρχής και όχι επί των προτεινομένων μνημονιακών και αντιμνημονιακών  μέτρων), της έλλειψης της ίδιας της ποιοτικής πολιτικής και διάφορα άλλα. Αυτό που μπορώ εγώ τουλάχιστον να πω είναι πως, όλη αυτή η σημερινή ανυπαρξία του Κέντρου, είναι απευθείας αποτέλεσμα της αδυναμίας του ΠΑΣΟΚ ή των οποιωνδήποτε άλλων κεντρώων δυνάμεων της χώρας που φυτοζωούν ένθεν και ένθεν, να εκφράσουν λόγο πειστικό σε μια περίσταση που η χώρα πιο πολύ από ποτέ χρειάζεται νηφαλιότητα, σχέδιο και ψύχραιμη θεώρηση των εξελίξεων που τελευταία τρέχουν πια με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

 Ίσως να αποτελεί αφέλεια (ελπίζω πως όχι!) αλλά πραγματικά πιστεύω πως η επί του παρόντος πολιτική κατακρήμνιση του ΠΑΣΟΚ, ως ενιαίου κομματικού χώρου, είναι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στην πολιτική οικογένεια των Ελλήνων Σοσιαλδημοκρατών, από τις ίδρυσης του. Εξηγούμαι: ποτέ άλλοτε μεταπολιτευτικά δεν βρέθηκε ο χώρος αυτός εκτός του πολιτικού δίπολου του κυβερνητικού δικομματισμού, ο οποίος δικομματισμός, κακά τα ψέματα, καθόρισε και την πολιτική/κοινωνική κατεύθυνση του Κεντρώου χώρου. Το ΠΑΣΟΚ και οι λοιπές ...«δημοκρατικές δυνάμεις», απελευθερωμένες εκ των πραγμάτων από την μανιακή καταδίωξη της εξουσίας /κυβέρνησης και των επιλογών ικανοποίησης του (πάντα διεκδικητικού) λαού μας, οφείλει να εμβαθύνει στους λόγους αυτής της πραγματικότητας, στους τρόπους και, πάνω από όλα, στις ιδεολογικές προτάσεις ανάταξης του Κέντρου προς μια προοδευτική πορεία. Το να πεις ως πολιτικός χώρος «κακό το μνημόνιο, καλή όμως η Ευρώπη»  είναι εύκολο και μπορεί να το πει (και το λέει τελικά) ο κάθε ένας (Τσίπρας). Το  να προτείνεις μια νέα πολιτική μέθοδο που να δίνει προοπτική σε έναν λαό ο οποίος τελευταία άγεται και φέρεται επικίνδυνα από την Σκύλα του Μνημονίου στην Χάρυβδη της Δραχμής είναι το ζητούμενο. Ίσως να ήρθε η ώρα για έναν επικαιροποιημένο Τρίτο Δρόμο. Έναν δρόμο που να χαραχτεί ως φράγμα ανάμεσα στην στείρα οικονομική ευμάρεια των αριθμών και όχι των λαών μιας σκληροπυρηνικής δεξιάς και δυσκοίλιας Ευρώπης και την λαϊκιστική επαναφορά μιας ψυχροπολεμικής Ελληνικής αριστεράς με τις εμμονές της ευρω-απομόνωσης και της εξοντωτικής (αλλά –αλίμονο!- αξιοπρεπούς…) φτώχειας.

Το όνερο που έγινε εφιάλτης

Το να ελπίζεις ότι το εναπομείναν θαλασσοδαρμένο, μερικώς διεφθαρμένο, γερασμένο, χορτασμένο πολιτικό προσωπικό του Κέντρου θα καταφέρει να γυρίσει την παρτίδα και να ξανά-ανακαλύψει την  ουσία της Σοσιαλδημοκρατίας ως βιώσιμη πρόταση διεξόδου από την κρίση και μακράς σταθεροποιητικής διακυβέρνησης είναι μάλλον σαν να ξεκινάς να διασχίσεις ένα φουσκωμένο ωκεανό για την Αμερική με ένα διάτρητο ξύλινο σκαρί  (ή  ένα υποβρύχιο που γέρνει), με λίγα τρόφιμα και χωρίς χάρτη.

Το ταξίδι προβλέπεται να είναι μακρύ και δύσκολο. Το αποτέλεσμα, δε, αβέβαιο και, αν κρίνω και από τα απηρχαιωμένα τσιτάτα των "στελεχών" του "χώρου" αλλά και τα μουδιασμένα πολιτικά αντανακλαστικά τους, προδιαγεγραμμένο να αποτύχει. Να μην υπήρχαν και τόσοι λιγδωμένοι χοντροί πειρατές στο πλήρωμα… τι καλά που θα ήταν!

Read more

Γραφείο Τελετών, η κατσίκα του γείτονα..

Τεράστιες διαστάσεις παίρνει τον τελευταίο καιρό το κίνημα της νεκρής κατσίκας του γείτονα ως αποτέλεσμα της ανεργίας και των μειώσεων στους κάθε λογής μισθούς.. Τρέχουν και δεν φτάνουν τα εν λόγω γραφεία και δυστυχώς δεν προλαβαίνουν..Τί;;Καμιά θέση εργασίας στον χώρο αυτόν;Λυπάμαι κύριε-α μου,δεν προσλαμβάνουμε Έλληνες..Χαρτί οικειοθελούς εξόδου σε 30 ημέρες απο την χώρα έχετε;Αν όχι,λυπάμαι..


Στο διαταύτα,παρατηρώ εδώ και περίπου δύο χρόνια, την αθάνατη ελληνική νοοτροπεία του να ψοφήσει η κατσίκα σου και εγώ ας παιθάνω κοιτάζοντάς την,να παίρνει θλιβερές διαστάσεις..Ακούω απο δεξιά και αριστερά,ας πάμε στην δραχμή,ας καταστραφεί η χώρα,ας πάμε στον διάολο κοινώς,εφόσον δεν έχω εγώ δουλειά ή κάποτε μπέρδεψα την πιστωτική με το πουλί μου σε εφηβική ηλικία και την έβαζα σε κάθε τρύπα(όπου τρύπα,βλ.μηχάνημα) ή πήρα δάνειο για να παω το γκομενάκι μου στην Μύκονο ή τέλος πάντων έπεσα έξω στα σχέδια και κατ’επέκταση στην ζωή μου..Το κίνημα πεινάς,φάε έναν τραπεζίτη, στην Ελλάδα τείνει να γίνει,πεινάς,φάε τον γείτονά σου που έχει δουλειά,ή έστω ήταν πιο τυχερός για να μην πω πιο προσεκτικός στα ανοίγματά του..Δεν νοιάζει κανέναν το καλό γενικότερα,η πάρτυ,η πάρτυ και μόνο η πάρτυ..Αφού καταστράφηκα εγώ,ας καταστραφούν και όλοι οι άλλοι..Αν είμαι απ’τους βολεμένους;Λυπάμαι δεν σας κάνω την χάρη..Έχουμε ξεχάσει πως πριν απο μερικά χρόνια κάποιοι,αν όχι όλοι,κράζαμε τους φίλους μας που έγιναν Επ.Οπ,τους φίλους μας που πήγαν στο λιμενικό,τους φίλους μας που έφυγαν απ’την Ελλάδα για δουλειά..Τώρα,όοοολοι αυτοί είναι οι βολεμένοι και εμείς οι έξυπνοι που τους κράζαμε,φέρνοντας άλλη μια σβούρα το καλαμάκι του καφέ.. Και τι;Λέμε βολεμένους αυτούς που δουλεύουν για 700 €,τους δασκάλους μας,τους καθηγητές μας,τους γιατρούς μας,τους Επ.Οπ και γενικά όποιον για καλή(;) του τύχη εισήλθε στο δημόσιο..Και όχι μόνο αυτό,αλλά βρίσκουμε και πάντα την απάντηση οτι τόσα αξίζουν εφόσον οι δάσκαλοι δουλεύουν 8 μήνες τον χρόνο ή οι γιατροί παίρνουν φακελάκια,οι Επ.Οπ είναι όλοι αγράμματοι..Για να μην παρεξηγηθώ,σε καμία περίπτωση δεν μιλάω για τις κραυγαλέες περιπτώσεις ανθρώπων που δουλεύουν(;) σε υπηρεσίες που θα έπρεπε να έχουν κλείσει εδω και δεκαετίες και όλως τυχαίως αμοίβονται ως βασιλικοί..Όπως επίσης,πέραν του δημοσίου υπάρχουν και πολλοί σωστοί-τυχεροί επιχειρηματίες που ακόμα θενκ God έχουν δουλειά οι άνθρωποι και ζουν καλά..

Αν θέλετε να καταστρέψετε την χώρα μας,κάντε το..Απλά να ξέρετε εσείς όοολοι οι μάγκες που δεν σας νοιάζει τίποτα,οτι απ’το γάλα της κατσίκας του γείτονα, πίνεις και συ..Αν ψοφήσει,ψοφήσαμε όλοι..Για όσους δεν μπορούν να καταλάβουν τον συσχετισμό της κατσίκας με τον εαυτό τους,απλά λυπάμαι..

Read more

Δικαίωμα στο όνειρο...

Βρέθηκα προχθές το βράδυ της 22ας Μαΐου, στο -αγαπημένο- Public της πλατείας Συντάγματος. Εκεί στον 5ο όροφο υπάρχει (εξηγώ για τους λίγους που δεν έχουν πάει ακόμα) ένα πολύ συμπαθητικό ρουφ καφέ (καλά το λέω άραγε;) όπου πάει όλος ο περαστικός κόσμος, ζευγαράκια, δικηγόροι, Δ.Υ. κοπανιστοί, τουρίστες, shoppers, κυρίες με κυρίους… Έχει γρήγορο wi-fi, καλό (αλλά μάλλον ακριβό) καπουτσίνο φρέντο, εξυπηρετικούς σερβιτόρους και τρελή τρελή θέα.

Χάζευα, λοιπόν, με τους φίλους μου το πλήθος και, ξαφνικά, ο πιο παρατηρητικός από την παρέα μου λέει συνομωτικά «ρε συ είναι ο Καμίνης, ο Δήμαρχος, αυτός εκεί κάτω;». Γυρνάω και, πράγματι, ήταν αυτός. Δεν σου γεμίζει το μάτι, είναι μάλλον μικρόσωμος (sorry Δήμαρχε) και στοιχηματίζω ότι, με εξαίρεση τους σερβιτόρους που τον εξυπηρέτησαν, κανείς δεν τον πήρε μυρωδιά. Καθόταν λοιπόν σε μια γωνία, μόνος, έπινε ζεστό τσάι -χωρίς λεμόνι- και διάβαζε ένα βιβλίο. Έμεινε εκεί προσηλωμένος και γύρναγε σελίδα σελίδα το κείμενο για καμία ώρα και παραπάνω. Ο κόσμος πέρναγε από δίπλα του και αυτός, απορροφημένος ως ήταν, δεν σήκωσε μάτι. Κάποια στιγμή έκλεισε το βιβλίο του, σηκώθηκε, πλήρωσε και, αθόρυβα όπως ήρθε, έφυγε.

Σκέφτομαι καμιά φορά ότι, αν η Αθήνα έπρεπε να μοιάζει σε έναν άνθρωπο, τότε κάπως έτσι θα την ήθελα να είναι. Κομψή, αθόρυβη, διαβασμένη, αξιοπρεπή και μετριόφρων, κεντρώα (με μια πιτσιλιά αριστεράς για την τσαχπινιά…), ολίγον μετρίως αντιερωτική (αλλά όχι ταγάρι με τριχωτές μασχάλες), λίγο να την αγαπάς και λίγο να το σκέφτεσαι μπας και κάνεις λάθος. Να μην σε κερδίζει με την πρώτη, να σε ταλαιπωρεί για το κατιτίς παραπάνω (και τελικά να μην στο δίνει) αλλά, παράλληλα, και σε σύγκριση με τις άλλες, να είναι η πιο σοφή επιλογή, το πιο safe bet, το καλύτερο value for money. Σαν τον Δήμαρχο μας. Για το οποίο όπου βρεθούμε και σταθούμε μπαίνουμε στο default και λέμε ότι είναι «λίγος» και «χλιαρός» ενώ, ταυτοχρόνως, ξεχνάμε να αναπολήσουμε ΟΛΟΥΣ τους προηγούμενους. Τους ωραιοπαθείς -σαν παγώνια- γέρους με την αυλή των χειροκροτητών, τους ζιβαγκοφόρους μουστακαλήδες και παράστημα όλο (κενή) λεβεντιά, τις κορασίδες από «καλές» οικογένειες, τους καγκελοφόρους με τα χρυσά κλειδιά και τα γελοία παράσημα… Ξεχνάμε τα επεισόδια, τα σπασίματα, την εγκληματικότητα, την παρακμή αλλά και το κολοσσιαίο έργο του συμμαζέματος της πόλης από έναν γενικό προϊστάμενο που (να το παραδεχτούμε για την οικονομία της συζήτησης) δεν είχε ποτέ σκοπό να γίνει κυβερνήτης μια πόλης-σκιάς του εαυτού της. Ε, κάνει ότι μπορεί, και το γεγονός ότι βρέθηκε να είναι ο Δήμαρχος της στην χειρότερη στιγμή της ιστορίας της (με εξαίρεση –ίσως- την Γερμανική Εισβολή και κατοχή) και δεν παραιτήθηκε σαν κάποιους αναχωρητές πρωθυπουργούς/γενόσημα, λέει κάτι για την πάστα του ανθρώπου. Το ίδιο και περισσότερα λέει το γεγονός ότι, σε μια πόλη που ακόμα και ο τελευταίος (ξεφτίλας) κίτρινος δημοσιογράφος έχει από δύο οπλισμένους φρουρούς, η κάθε «κυρία με άποψη» κυκλοφορεί με ένοπλη συνοδεία, ο Γιώργος Καμίνης κυκλοφορεί «ελεύθερα» σε κοινή θέα, γνωρίζοντας ότι ακόμα και οι φίλοι μας οι εξτρεμιστές των Β. Προαστίων και οι ψευτοεπαναστάτες της Κυριακής και της σχόλης (με καλό καιρό και σε κλειστό χώρο) δεν τον αγγίζουν. Γιατί όμως; Τι τον κάνει να ξεχωρίσει από όλους τους στοχοποιημένους πρώην και νυν βουλευτές;

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτό που κάνει την διαφορά είναι ότι, σε αντίθεση με όλους τους μονολιθικούς παραταξιακά πολιτικούς, ο ίδιος είναι το πλέον επιτυχημένο (μαζί με τον Γιάννη Μπουτάρη) τέκνο της σύμπραξης – μοντέλο (ή όνειρο;) μεταξύ της υπεύθυνης αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Και αν μια τέτοια σύμπραξη είναι εφικτή στην Αθήνα των 108 εθνοτήτων, μάλλον μπορεί να γίνει και στην Ελλάδα ολόκληρη. Ίσως τελικά και να υπάρχει ελπίδα να δούμε κάτι να αλλάζει σε εθνικό επίπεδο. Για την διάθεση όμως των παρατάξεων για κάτι τέτοιο, ε, για αυτή δεν είμαι σίγουρος… Οψόμεθα συντόμως.

Είναι καλό σποτ το ρουφ καφε του Public! Από κει είδα, προβληματισμένος, μέρος της εποποιίας των «αγανακτισμένων», είδα μαγεμένος την πόλη μου με βροχή, με ζέστη, με νέφος, είδα τις ουρές των γυαλιστερών κίτρινων ταξί να στοιβάζονται και να αγωνιούν για τα 3,20€ κούρσα μέχρι το Παγκράτι και τους γερανούς της τροχαίας να τους διώχνουν κορνάροντας μανιασμένα. Είδα χαμογελώντας τους τσαλακωμένους δόκιμους αστυνομικούς να κρύβονται στην σκιά του ιστορικού κτιρίου για ένα κρύο καφέ στο χέρι και ένα κλεφτό τσιγάρο. Είδα τον Υμηττό απέναντι στο βάθος, που μοιάζει με αστείο τριχωτό κεφάλι γέρου από τις πολλές κεραίες, να βαραίνει, να μαυρίζει σαν εκνευρισμένος πατέρας αλλά και να καθαρίζει λάμποντας σαν να πρωταγωνιστεί σε ταινία μικρού μήκους και όλα αυτά διαδοχικά σε ένα τέταρτο. Είδα την γυναίκα μου να ανθίζει τον μήνα Οκτώβριο και ευελπιστώ σύντομα να την δω και να κρατάει στα χέρια της το φρουτάκι μας που εδώ και κοντά οκτώμισι μήνες κρέμεται από τα κλαδιά της. Τί έχω να του δείξω, που ακόμα δεν έχω δει, δεν ξέρω. Πάντα υπάρχουν στην Αθήνα εικόνες περαστικές και μόνιμες που, προς στιγμή, μας ξεφεύγουν. Κάτι θα βρω. Είμαι βέβαιος.

Ζω στο κέντρο μιας πόλης που ακόμη μπορεί να ονειρεύεται. Οριακά. Μην μας την στερείτε άλλο. Δώστε της μια ευκαιρία… και ας είναι μισή. Μας φτάνει.

Read more

Agent Provocateur

Εκκωφαντική είναι η απουσία των ορδών των «αγανακτισμένων» και των λοιπών πολύχρωμων διαδηλωτών από το Σύνταγμα τις εβδομάδες που προηγήθησαν των εκλογών της 9^ης  Μαΐου 2012 αλλά και των τριών εβδομάδων που ακολούθησαν τα αποτελέσματα. Είναι σαν να μην υπάρχει ακόμα το καταραμένο Μνημόνιο και τα επαχθή μέτρα της (πρώην, σημερινής και επόμενης) κυβέρνησης. Σαν να μην τρέχουν ακόμα τα κάθε λογής χαράτσια. Σαν να έστρωσαν όλα ως δια μαγείας και να λύθηκαν όλα τα οικονομικά και πολιτικο-ηθικά προβλήματα της χώρας. Σαν να μπήκαν φυλακή όλοι όσοι επιβίωσαν της «λαϊκής» κρεμάλας. Σαν να τελείωσαν οι πέτρες και να κάηκαν όλοι οι κάδοι των απορριμμάτων του Δήμου Αθηναίων…

Λείπουν, καιρό τώρα, από τα πέτρινα αλώνια της πλατείας οι  «διόδια στοπ», οι «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω»  (άραγε διερωτώμαι πληρώνουν τελικά;) , οι «ανεξάρτητες (…) πρωτοβουλίες πολιτών» κάθε γειτονιάς και οικοδομικού μπλοκ της Αττικής και των περιχώρων, οι σκέϊτερς, οι ποδηλάτες (άραγε τι έγινε με δαύτους, χαίρονται τους πολυπληθείς ποδηλατοδρόμους;),  οι 300 Έλληνες, οι Οικολογοι/Αριστεριστές, οι Αμεσοδημοκράτες, οι τύποι με τα «ου» και τις μούντζες και στο άλλο χέρι το τσίπουρο/μπεγλέρι/λέιζερ, οι μαυροφορεμένοι –αλλά μονίμως χαρούμενοι με κόκκινα μάτια- κατασκηνωτές, οι ντουντούκες, τα μικρόφωνα, οι συνδικαλισταράδες τζαμπατζήδες των ΔΕΚΟ (πρώην ΠΑΣΟΚ όλοι τους και σήμερα ΣΥΡΙΖΑ), οι 40αρηδες δημόσιοι υπάλληλοι που έτρωγαν μεσημεριανό στο σπίτι τους στις 14:30 μετά  από εξοντωτική εξάωρη εργασία, φτιαγμένο από τρόφιμα που αγόρασαν με τον κρατικό τους μισθό και στις 19:00 της ίδιας μέρας έβριζαν το κράτος των κλεφτών και απατεώνων. Λείπει, εν ολίγοις, ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Επίσης, λείπουν οι ξυρισμένοι, φουσκωτοί με τις παραλλαγές «ανένταχτοι» (ναι, καλα!), οι Λεωνίδες με τις περικεφαλαίες σε στυλ Euro 2004, οι παπάδες ενάντια στο τσιπάκι του σατανά, οι Καλόγεροι με την ευχούλα στο χέρι, οι θείτσες με μαλλί χτενισμένο «Βραδυνή»/Νέα Δημοκρατία» δεκαετίας του ’80 με Ελληνική σημαία, οι παλαιοχουντικοί παππούδες (ο Παπαδόπουλος είχε δίκιο, βλέπεις…), και κάτι ζευγάρια clean cut που ούτε σου περνάει από το μυαλό ότι θα ήταν εκεί. Λείπει, εν ολίγοις, η Χρυσή Αυγή και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες.

Λείπει το dream team των Ελλήνων Οικονομολόγων της πλατείας Καζάκης/Βαρουφάκης, λείπει και ο Χατζηγιάννης  (ο… της Μακρυπούλια).

Μα… που πήγαν όλοι; Που εξαφανίστηκαν; Τι έγινε; Ε, λοιπόν φίλοι μου έγινε ο ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο κόμμα, αυτό έγινε! Ο Καμμένος από παρέα αγανακτισμένων δεξιών του facebook  έγινε τέταρτο σε δύναμη κόμμα. Η Χρυσή Αυγή πήρε είκοσι τόσους βουλευτές, ο δραχμολόγος Καζάκης αρχηγός «κόμματος», ο όμορφος (ως κούρος) Γιάνης (wow! με ένα ν!!! how original!!) Βαρουφάκης πήρε στήλη στην Athens Voice και έγινε και αυτός σελεμπριτι που τόσο πολύ το είχε ανάγκη… Αυτό έγινε! Και μας άφησαν ήσυχους, επιτέλους! Τους ευχαριστούμε και τους ευχόμαστε καλές επαναληπτικές εκλογές και στους οικονομολόγους μας μια καλή θέση στο μελλοντικό κυβερνητικό σχήμα. Για τον Χατζηγιάννη , τι να πω; COSMOTE και ξερό ψωμί.

Οι μόνοι που βρίσκονται σήμερα στα πέριξ της πλατείας είναι κάτι ξεχασμένοι ξένοι δημοσιογράφοι στον 4^ο και 5^ο όροφο του Athens Plaza (λες να ξέρουν κάτι που εμείς αγνοούμε;) , ο κουλουρτζής στην γωνία της Εθνικής Τράπεζας (Σταδίου και Πλατεία γωνία) και όλα τα σπασμένα και ρημαγμένα εδώ και έναν χρόνο μάρμαρα της άμοιρης αυτής πλατείας. Έμειναν επίσης οι κλούβες των ΜΑΤ εμπρός από τα λουλουδάδικα (Αρχή Βας. Σοφίας) σαν ανάμνηση ενός κράτους που ήθελε αλλά δεν μπόρεσε να μαζέψει τα έκτροπα που προκάλεσε η ηχηρή (κατ’ εμέ) μειοψηφία. Έμειναν επίσης εκατοντάδες άδεια καταστήματα αφήνοντας χιλιάδες (;) ανέργους στον δρόμο, η πόλη μου με ένα ερημωμένο εμπορικό κέντρο και με την μοναδική υπόσχεση ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν. 

Το καλοκαιράκι στο κέντρο είναι γεγονός! Κυκλοφορούν μόνο κάτι- ζαλισμένα από την ακρίβεια- κορόιδα τουριστάκια που ξεγελάσαμε και ήρθαν από την Κίνα/Αμερική να δουν το λίκνο της δημοκρατίας (τρομάρα μας)... Εάν υπήρχε και νέφος θα μας έδειχνε ότι υπάρχει ακόμα οικονομική δραστηριότητα στο ιστορικό τρίγωνο. Αλλά και αυτό είναι φευγάτο. Ποτέ τα μικροσωματίδια της ατμόσφαιρας (και ειδικά η έλλειψη τους) δεν ήταν τόσο ενδεικτικά της παρακμής! Προβλέπω ότι σύντομα η πράσινη ανάπτυξη θα είναι άμεσα συνδεδεμένη με τα βρύα και τις λειχήνες επί του οδοστρώματος στην γωνία Σταδίου με Πλατεία Συντάγματος.

Τουλάχιστον πέρυσι τέτοιο καιρό περίπου δουλεύανε οι μαρμαράδες. Αλλά και αυτοί έχουν φύγει προς Αλβανία μεριά.

Υ.Γ. Στιγμές πριν την ανάρτηση του παρόντος έμαθα από πηγές ότι επίκειται νέα συγκέντρωση «αγανακτισμένων» την ερχόμενη Κυριακή. Τελικά η ιστορία επαναλαμβάνεται, μόνο που αυτή την φορά από γελοιότητα οδεύουμε προς την τραγωδία. Κάνω έκκληση να επανεισαχθούν οι Αλβανοί πετράδες/μαρμαράδες/σοβατζήδες ASAP! Γιατί, ως γνωστόν, «πέτρες υπάρχουν» . Από μυαλά έχουμε έλλειψη…

Read more

Ο κυνηγός με την ομπρέλα

Τις τελευταίες μέρες βλέπουμε μια προσπάθεια ηγετοποίησης του κ. Τσίπρα που σε άλλες εποχές θα θύμιζαν τον βουλευτή Μαντά (ρόλο που έπαιζε ο Μπάρκουλης στην αξέχαστη ταινία «Τζένη Τζένη» με συμπρωταγωνίστρια την Τζένη Καρέζη) κατά την οποία το σχολιαρούδι/άσχετος με την πολιτική ανιψιός του τοπικού παράγοντα/μεγιστάνα Κωνσταντάρα μεταμορφώνεται σε ηγέτη του χωριού και τελικώς επιτυγχάνει να γίνει Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας εντός του ελάχιστου χρόνου από την προκήρυξη έως την διενέργεια των Εθνικών εκλογών. Έτσι κάποτε γέμιζαν τα σινεμά. Έτσι νομίζουν σήμερα και οι αριστεροί «Συριζαίοι» σύμβουλοι/σύντροφοι/συνοδοιπόροι/γυρολόγοι των καναλιών, ότι δηλαδή με το να λένε και να ξαναλένε για την «νίκη» των εκλογών (εννοούν προφανώς την αναρρίχηση του Σύριζα στην …δεύτερη θέση με το κολοσσιαίο ποσοστο των 17,5 %) ο Αλέξης θα γίνει από κομματάρχης, εθνάρχης. Ή πρωθυπουργός της κυβέρνησης του Βουνού.

Στις πολιτικές αναρριχήσεις δεν υπάρχει παρθενογένεση: Ακριβώς την ίδια τακτική ακολούθησε το γερασμένο ιερατείο της Βόρειας Κορέας από την στιγμή που αποφασίστηκε να διαδεχθεί τον εκλιπόντα ελέω Θεού Ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ιλ  ο (παγκοσμίως άγνωστος/ άσχετος/ ανύπαρκτος) υιός του Κιμ Γιονγκ Ουν.  Ανακαλύφθηκαν (από πού άραγε;) επιτυχίες του «μικρού» σε διπλωματικό επίπεδο, του ανατέθηκε εν μια νυκτί η ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων και το ραδιόφωνο παίζει από το πρωί ως το βράδυ  τις «ενέργειες» του Νέου Φωτισμένου Ηγέτη για την καλυτέρευση του (πεινασμένου σε σημείο εξαθλίωσης) ηρωικού Λαού της Λαϊκής Δημοκρατίας της Β. Κορέας. Εκεί όμως σταματούν οι ομοιότητες του Ουν με τον cool Alexis. Διότι, ο Ουν ΞΕΡΕΙ ότι αυτά που λέγονται στα ραδιόφωνα για την αφεντιά του είναι –τουλάχιστον- παραμύθια της Χαλιμάς και, επομένως, δεν περιφέρεται σαν Τσίρκο με ισχυρισμούς «θα σας σώσω σε 2 μήνες και ίσως αύριο λαέ μου να κάνω τον ουρανό να βρέξει μπριζόλες στα καρβουνα»… Δεν το λέει διότι ΞΕΡΕΙ ότι αυτό δεν γίνεται.

Ο (δικός μας) Alexis από την άλλη, κινείται σαν να ξέρει την συνταγή της βροχής από μπριζόλες. Δεν εξηγείται αλλιώς η συμπεριφορά του. Βρισκόμαστε στην ιδιαίτερα προβληματική κατάσταση όπου ένας πολιτικός αρχηγός γίνεται ο ίδιος θύμα της προεκλογικής του εκστρατείας! Ο άνθρωπος έχει πειστεί ότι είναι θαυματοποιός, γιατί έτσι του λένε οι σύμβουλοί του και έτσι ακούει στα (μέχρι πρότινος)  «πουλημένα» ΜΜΕ, που, για το διάστημα αυτό, είναι  «πολύ αντικειμενικά» αφού «παίζουν» Σύριζα 24/7. Η προβολή του Έλληνα Τσάβες είναι σε τέτοιο βαθμό ανεπτυγμένη που σε περιπτώσεις οι δημοσιογράφοι εκ παραδρομής αντί να πουν «ο κύριος Τσίπρας» λένε «ο κύριος Σύριζα»! Ζούμε ιστορικές στιγμές, αντάξιες της δημοκρατίας μας. Της δημοκρατίας των ΜΜΕ. Και , φυσικά, άνθρωπος είναι ο Alexis, τονώνεται ο εγωισμός του και συμπεριφέρεται ανάλογα με την εικόνα που έχει δημιουργηθεί γύρω από το πρόσωπο του: ’Ύφος βλοσυρό, περπάτημα με βλέμμα «Ηγετικό» (βλ. την έξοδο του από το Προεδρικό Μέγαρο), ατάκες «Προεδρικές», ατζέντα «επιτηδευμένα φλου». 

Χθες (21.5.2012) μάλιστα, ευρισκόμενος στην Γαλλία όντας φιλοξενούμενος της αδερφής Γαλλικής Αριστεράς, αποκάλεσε τον Ολάντ «Ολαντρέου»! Τον κύριο Ολαντ, τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας , σημειώνω, που μετά το 17,5% που έλαβε ο Αλέξης από τον «σοφό» Ελληνικό λαό προσέτρεξε άμεσα να συναντήσει! Τον κύριο Ολάντ που (αν σπάσει ο διάολος το πόδι του) ο Αλέξης θα συναντήσει στα διεθνή και Ευρωπαικά fora  ως πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας. Τον Ολάντ, ο οποίος απέρριψε να συναντηθεί μαζί του. Τον Ολάντ, ο οποίος είναι ίσως ο μοναδικός στρατηγικός σύμμαχος της χώρας μας…

Τελευταία ο Αλέξης ο Α’ των Αμπελοκήπων έχει καβαλήσει τόσο το καλάμι που ισχυρίζεται ότι, επειδή ο Σύριζα έπιασε 17,5% στις Ελληνικές εκλογές, όλη η Ευρώπη (και ο πλανήτης;) αλλάζει πορεία (μπράβο Αλέξη!), η αγανακτισμένη Ισπανία έχει βγει στους δρόμους μαζί με την αγανακτισμένη Ιταλία (τι σου είναι ο Σύριζα, ε;), η Μέρκελ έχασε την Ρηνανία (και εκεί ο Σύριζα έπαιξε σίγουρα τον ρόλο του!), και οι Ευρωπαίοι «μας παρακαλάνε να μην φύγουμε» (πές τα, να αγιάσεις ρε Αλέξη!). Που να έπιανε 25% δηλαδή! 

Όλα αυτά τα τραγικά, που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν ξεκαρδιστικά, μου θυμίζουν το ανέκδοτο με τον 80χρονο παππού που πάει στον «σεξολόγο» καυχούμενος ότι η 25χρονη –Ρωσίδα- γυναίκα είναι έγκυος με το  παιδί του, και άρα με αυτό αποδεικνύεται ότι ακόμα οι επιδόσεις του στον κρεβάτι ικανοποιούν τόσο τις γυναίκες που μένουν στο τέλος έγκυοι! Ο γιατρός τον κοιτά σκεφτικός και απαντάει με μια ιστορία: «Κάποτε ένας φίλος μου πήγε για κυνήγι αρκούδας. Το πρωί που ξύπνησε στο ξενοδοχείο ήταν τόσο ζαλισμένος από τον ύπνο   που, άθελά του, αντί για το δίκαννο του πήρε την ομπρέλα του. Βγήκε λοιπόν στο βουνό με την ομπρέλα ακουμπισμένη στον ώμο (σαν ντουφέκι) και εκεί που περπατούσε ξάφνου εμφανίζεται μια αρκούδα. Κατεβάζει λοιπόν την ομπρέλα από τον ώμο και πατάει το κουμπί της. Χωρίς να το ξέρει στα 50 μέτρα από την αντίθετη πλευρά ήταν ένας άλλος κυνηγός που ταυτόχρονα με τον φίλο μου σημαδεύει την αρκούδα. Έτσι, την ίδια στιγμή που ανοίγει η αυτόματη ομπρέλα, ακούγεται ένα «μπαμ!» και η αρκούδα πέφτει νεκρή. Και έτσι, σώθηκε ο φίλος μου». Μα, απαντάει ο 80χρονος παππούς, «την αρκούδα δεν την σκότωσε ο τύπος με την ομπρέλα αλλά ο άλλος, ο κυνηγός με την πραγματική καραμπίνα!». Και, γυρνώντας ο γιατρός του λέει: «Το πιασες το υπονοούμενο!»…

Read more

Η Κυρ. Ρεπούση, οι απόψεις της και η αριστερά κώλου που κοιτάει τον εργαζόμενο αρκεί να φοράει τις παρωπίδες του.

Στις 19-5-2012, την ημέρα γενοκτονίας των ποντίων,  ο Βύρων Πολύδωρας ζήτησε από τα μέλη της βουλής να κάνουν ενός λεπτού σιγή, η Κυρ. Ρεπούση ευθύς αμέσως έφυγε από την αίθουσα συνεδριάσεων. Ο κόσμος φυσικά αντέδρασε, με τρόπο που ούτε η ίδια φανταζόταν. Η γραπτή απάντηση της ήταν λόγια του αέρα, τρόπος υπεκφυγής της ανοησίας της που υπερασπίζεται με σθένος. Συγκεκριμένα είπε τα εξής: «Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό, ό,τι είναι αληθινό. Με όλο το σεβασμό και από τη δική μου μεριά, δεν είναι ο χώρος εδώ για να κάνουμε ιστορική συζήτηση για τις γενοκτονίες και τη μνήμη. Στην ιστορία ευτυχώς ή δυστυχώς οι απαντήσεις είναι σύνθετες και χρειάζονται....χώρο και περιβάλλον διαλόγου και όχι πολεμικής αντιπαράθεσης. Θα σας παρακαλούσα να αρκεστείτε προς το παρόν στην επίσημη ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ για το θέμα»

Η απάντηση της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι ακόμα πιο τραγική. Συγεγκριμένα: «Σύσσωμη η κοινοβουλευτική ομάδα της ΔΗΜΑΡ τίμησε με «ενός λεπτού σιγή» τη μνήμη του Ποντιακού Ελληνισμού. Η απουσία κάποιων από τους βουλευτές της οφείλεται σε καθαρά πρακτικούς λόγους».

Δηλαδή το κουτόχορτο που μας πουλάει η Δημοκρατική Αριστερά αναφέρει ότι η ΟΣΟΙ έλειπαν, «ένας έλειπε μόνο η Ρεπούση!!», έλειπε για πρακτικούς λόγους γιατί δεν μπορούσε να περιμένει ένα λεπτό!!! Επίσης, η Ρεπούση στην απάντηση της αναφέρεται σε θέματα γενοκτονίας και περί αληθινής ιστορίας και όχι για πρακτικούς λόγους, δηλαδή φαίνεται ότι από την μεριά της ΔΗΜΑΡ ότι προσπαθεί να διασκεδάσεί τις εντυπώσεις.

Η ίδια υπερασπίζεται ότι οι Έλληνες δεν ήταν θύματα των τούρκων, γιατί υπήρχαν εχθροπραξίες από τη μεριά των ποντίων. Οι πόντιοι ήταν Οθωμανοί υπήκοοι εκείνη την περίοδο, και από τις εχθροπραξίες που έγιναν οι τούρκοι δικαιολογημένα ανταπέδωσαν. Δηλαδή η Ρεπούση μας ζητάει να δεχτούμε τον παραλογισμό της ότι όταν ένας λαός ο οποίος είναι υπό οθωμανική κατοχή και αυτός ο λαός ζητάει την ανεξαρτησία του, σε περίπτωση εχθροπραξιών από την μεριά των εξεγερμένων είναι  πλήρως δικαιολογημένη η αντίδραση των Τούρκων δηλαδή η σφαγή και ο διωγμός μερικών εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων ποντίων; Εκτός και αν έχει μείνει κανένας Έλληνας στο Πόντο και δεν το ξέρουμε;

Read more

Εγκληματικότητα στην Αττική

Θα σας διηγηθώ μια ιστορία ληστείας που μου εμπιστεύτηκαν τα ίδια τα θύματα και κυριολεκτικά άγγιξε την ψυχή μου γιατί τα ανδρείκελα που την έκαναν είναι το λιγότερο ΖΟΥΛΟΥ ..Πριν δύο χρόνια περίπου στην περιοχή του Καπανδριτίου 3 ένοπλοι αλλοδαποί δράστες με κουκούλες εισήλθαν στην αυλή μιας μονοκατοικίας...Μέσα στο σπίτι υπήρχε ένα ανδρόγυνο και για καλή τους τύχει η κόρη τους απουσίαζε αλλιώς θα είχε βιώσει ο,τι φρυκαλαίο σας αφηγηθώ ...Την είχαν στήσει λοιπόν οι δράστες έξω απο το σπίτι με σκοπό μόλις ανοίξει κάποιος την πόρτα να κάνουν κατα τα κοινώς λεγόμενα "μπούκα"...Έτσι και έγινε ανοίχτηκε η πόρτα απο τον σπιτονοικοκύρη και έκαναν καταπάνω του οι αλλοδαποί μακελάριδες με τα kalasnikof και προτάσσοντας τα όπλα άρχιζαν να ουρλιάζουν και να τον κλωτσάνε...η γυναίκα του πανικόβλητη μόλις άκουσε τους τραμπουκισμούς και τις φωνές βγήκε απο την κουζίνα και πήγε στο σαλόνι όπου και συνάντησε τα 3 αλλοδαπά κτήνη...Αμέσως τα "παλίκαρια" την ξεγυμνώσαν και πέρασαν όλοι απο πάνω της... για να ικανοποιήσουν τις πρωτόγονες ορμές τους.. Στην γωνία ο άντρας της παρακολουθούσε έντρομος την ασέλγεια της γυναίκας του έχοντας αγωνία για το τι θα επακολουθήσει...Αφού τελείωσαν λοιπόν την κατάπτυστη και σιχαμένη πράξη τους,πιάνουν και τους δύο και τους ξυλοκοπούν για να μαρτυρήσουν που έχουν όλα τα χρυσαφικά και τα τιμαλφή...Τα "φόρτωσαν" όλα και για να διαβεβαιωθούν οτι δεν υπάρχει κάτι άλλο αξίας στο σπίτι ανάβουν ένα καμινέτο και αρχίζουν να καίνε και τα δύο χέρια της γυναίκας πάλι μπροστά στον άντρα της,οποίος εκλιπαρούσε κλαίγοντας "ΑΦΗΣΤΕ ΤΗΝ ΣΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΔΩΣΕΙ Ο,ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ"...Αυτός ήταν ο επίλογος αυτού του γεγονότος και το κερασάκι στη τούρτα απο όσα μαρτυρικά τράβηξε αυτή η οικογένεια...Τέλος να σας πω οτι τα εγκαύματα που έγιναν στην γυναίκα διορθώθηκαν κατα το μέγιστο με αλλεπάλληλες πλαστικές και το ευτυχές ήταν όπως προανέφερα και μου το εξομολογήθηκε το ίδιο το ζευγάρι οτι δεν ήταν στο σπίτι η κόρης τους αλλιώς θα είχε σίγουρα βιασθεί δημιουργώντας της ανεπανόρθωτα ψυχολογικά προβλήματα απο τόσο μικρή ηλικία.




Αναγνώστης

Read more

Περί Μακεδονίας.. οι απόψεις των κομμάτων

Στο παρακατω άρθρο,θα δούμε τις θεσεις των κομματων που μπήκαν ή θέλουν να μπουν στο κοινοβούλιο..Χωρις διάθεση σχολιασμού..Αυτο βρίσκεται στην κρίση του καθενος..
Παμε λοιπον βαση ποσοστών στις τελευταίες εκλογές:

1. Νεα Δημοκρατία

 Ο Αντώνης Σαμαράς υπερασπίζεται τους χειρισμούς του 1992 - 1993 για το ζήτημα της ονομασίας της πΓΔΜ, ωστόσο φαίνεται έμμεσα πλέον να αποδέχεται τη λεγόμενη «κόκκινη γραμμή» της εξωτερικής πολιτικής για το θέμα. Ο Α. Σαμαράς απέρριπτε τότε τη σύνθετη ονομασία, ωστόσο σήμερα δεν έχει ταχθεί δημοσίως κατά της συγκεκριμένης θέσης η οποία απετέλεσε τον πυρήνα της πολιτικής που ακολούθησε η χώρα επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή.

2. ΣΥ.ΡΙΖ.Α

 Την ανάγκη να μην είναι το ζήτημα της ονομασίας αυτό που κρίνει τις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΜΔ τόνισε για μια ακόμη φορά σε τηλεοπτική του συνέντευξη στο σταθμό των Σκοπίων Κάναλ 5, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας. “Είχαμε μιλήσει από την αρχή για την ανάγκη εξεύρεσης, στα πλαίσια του ΟΗΕ, κοινά αποδεκτής λύσης ως προς την ονομασία. Μιλήσαμε για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό. Αναγνωρίζουμε το δικαίωμα των γειτόνων…μας στον αυτοπροσδιορισμό τους.... Θεωρούμε όμως ότι για να μπορέσει να υπάρξει μια νέα αρχή στη συνεργασία των δύο χωρών και να αρθούν εκατέρωθεν καχυποψίες, αυτό μπορεί να προχωρήσει με μια αμοιβαία αποδεκτή λύση. Δυστυχώς όμως βλέπουμε ότι η πρωτοβουλία Νίμιτς βαλτώνει. Περνάνε τα χρόνια, δεν υπάρχει λύση και είναι κρίμα διότι υπάρχουν πολλοί τομείς όπου μπορεί να υπάρξει ουσιαστική συνεργασία των δύο βαλκανικών χωρών, σε πολιτικό επίπεδο, σε πολιτιστικό επίπεδο, σε οικονομικό επίπεδο, σε εμπορικές σχέσεις. Αυτό το αγκάθι δυστυχώς για πολλά χρόνια διατηρεί αυτές τις σχέσεις παγωμένες“, είπε ο κ. Τσίπρας. Σε ερώτηση σχετικά με το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού και αν πιστεύει ότι ο λαός της ΠΓΔΜ είναι «Μακεδόνες», ο κ. Τσίπρας αναφέρει: “Πιστεύουμε ότι είναι ένα σλαβικό φύλο το οποίο στο πέρασμα του χρόνου εγκαταστάθηκε στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή που λέγεται Μακεδονία, συνεπώς έχει το δικαίωμα να κάνει χρήση του ονόματος αυτού στη βάση όμως μιας διαφοροποίησης που θα καθιστά διακριτούς τους Έλληνες Μακεδόνες από τους Σλάβους οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί στη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας“. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν εξαιρέσουμε κάποιες μικρές συνιστώσες του που όμως δεν επηρρεάζουν την χάραξη της κεντρικής πολιτικής του κόμματος, είναι στην ίδια γραμμή. “Πιστεύουμε ότι (οι Μακεδόνες) είναι ένα σλαβικό φύλο το οποίο στο πέρασμα του χρόνου εγκαταστάθηκε στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή που λέγεται Μακεδονία, συνεπώς έχει το δικαίωμα να κάνει χρήση του ονόματος αυτού στη βάση όμως μιας διαφοροποίησης που θα καθιστά διακριτούς τους Έλληνες Μακεδόνες από τους Σλάβους οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί στη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας.” Αυτή είναι η θέση του προέδρου του κόμματος Αλέξη Τσίπρα για το ζήτημα, με τους κατά καιρούς ευρωβουλευτές Λαφαζάνη, Παπαδημούλη και Χουντή να καταψηφίζουν διαρκώς τις εκθέσεις προόδου της Δημ. Μακεδονίας και να τάσσονται πλήρως με τη λεγόμενη εθνική γραμμή.

3. ΠΑ.ΣΟ.Κ 

Ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός όλων των κυβερνήσεων του εν λόγω κόμματος από το 1993 και μετά, φέρθηκε περισσότερο έξυπνα, όπως άλλωστε και ο σημερινός υπαρχηγός του Ανδρέας Λοβέρδος. Πόλυ σπάνια αναφερόταν στο ζήτημα αλλά και όταν το έκανε δήλωνε απλά ότι “το βάρος (του ζητήματος της ονομασίας) είναι τόσο μεγάλο, ώστε κανένας δε μπορεί να το επώμιστεί μόνος του”. Οι <<Μακεδόνες>> και όλοι οι δημοκράτες Έλληνες δεν ξέχασαν βέβαια ότι όλα αυτά τα χρόνια που ο Βαγγέλης Βενιζέλος ήταν ηγετικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, δεν έγινε απολύτως τίποτα για να καλυτερέψουν τα πράγματα ενώ αντιθέτως οι εξαγγελίες περί π.χ. άνευ όρων επιστροφής των <<Μακεδόνων>> πολιτικών προσφύγων, έμειναν κενό γράμμα.

4. Ανεξαρτητοι Ελληνες 

“Το θέμα των Σκοπίων δε μπορεί να επιλυθεί μέσω μιας σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό (όπως επισήμως λέει μέχρι σήμερα η Ελλάδα). Πρέπει να παλέψουμε να μην συμπεριληφθεί ο όρος Μακεδονία στο ονομά της χώρας αυτής”.

5.Κ.Κ.Ε 

 Παπαρηγα μακεδονικό Τις θέσεις του ΚΚΕ σχετικά με το ζήτημα της ονομασίας αναπτύσσει, μεταξύ άλλων, η Γ.Γ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σε εκτενή συνέντευξη της στο περιοδικό «Πούμπλικα» που κυκλοφορεί ως ένθετο της εφημερίδας των Σκοπίων «Ντνέβνικ». Η κ.Παπαρήγα αναφέρει ότι το σημαντικότερο ζήτημα δεν είναι αυτό της ονομασίας αλλά η ύπαρξη εγγυήσεων για το αμετάβλητο και την ασφάλεια των συνόρων και η αποκήρυξη όποιων εδαφικών και αλυτρωτικών βλέψεων και ισχυρισμών, απ΄όπου και αν προέρχονται. Σημειώνει ότι το ΚΚΕ, από το 1992 ακόμη, έχει προτείνει να υπάρξουν απ΄ευθείας συνομιλίες μεταξύ των δύο χωρών, «χωρίς τη μεσολάβηση των ιμπεριαλιστών». Η κ.Παπαρήγα αναφέρει ότι το ΚΚΕ, αμέσως μετά την Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995, έχει υποστηρίξει ότι ο όρος «Μακεδονία» ή κάποιο παράγωγο αυτού, πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στη λύση για το θέμα του ονόματος, στο πλαίσιο όμως μίας σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό, για την αποφυγή διαφόρων λανθασμένων εντυπώσεων και ισχυρισμών. Η κ.Παπαρήγα σημειώνει ότι από τη στιγμή που η ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας διαιρέθηκε με τους βαλκανικούς πολέμους, κανείς δεν μπορεί να έχει το αποκλειστικό προνόμιο της χρήσης του όρου «Μακεδονία» και των παραγώγων του. «Για εμάς ο όρος Μακεδονία έχει καθαρά γεωγραφικά χαρακτηριστικά και όχι εθνοτικά. Η Μακεδονία μπορεί να γίνει αντιληπτή ως μία μεγάλη γεωγραφική περιοχή στην οποία ζουν διάφορες εθνότητες»,συμπλήρωσε η κ.Παπαρήγα. Σε αναφορά του περιοδικού «Πούμπλικα» ότι στην Ελλάδα «υπάρχουν πολίτες οι οποίοι λένε ότι είναι Μακεδόνες, όμως δεν έχουν το δικαίωμα να προσδιορίζονται ως τέτοιοι και να μιλούν τη γλώσσα τους», η κ.Παπαρήγα σημειώνει: «Στην Ελλάδα υπάρχουν και κάποιοι σλαβόφωνοι. Αυτοί είναι Έλληνες πολίτες (κάποιοι από αυτούς έχουν σλαβική καταγωγή) και πρέπει να έχουν ισότιμη αντιμετώπιση. Είμαστε κατά των όποιων διακρίσεων προς αυτούς τους ανθρώπους και αγωνιζόμαστε γι΄ αυτό... Σήμερα αυτοί οι άνθρωποι είναι δίγλωσσοι και λόγω εσωτερικής μετανάστευσης, μεικτών γάμων και άλλων παραγόντων ζουν διάσπαρτοι σε διάφορα τμήματα....Με άλλα λόγια δεν συντρέχουν προϋποθέσεις για την αναγνώριση κάποιας μειονότητας. Από την άλλη μεριά, παρατηρούμε ότι η κυβέρνηση στη χώρα σας (σ.σ εννοεί της ΠΓΔΜ) και διάφοροι εθνικιστικοί κύκλοι, με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ, τα τελευταία χρόνια συνεχώς προωθούν το ζήτημα της αναγνώρισης της «μακεδονικής» εθνότητας, προβάλουν εδαφικά αιτήματα κ.α..Αυτά είναι επικίνδυνα παιχνίδια καθώς γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι ιμπεριαλιστές δε νοιάζονται για τους λαούς και τις μειονότητες παρά μόνο για την προώθηση των ταξικών και γεωπολιτικών συμφερόντων τους.» Ακόμη, η κ.Παπαρήγα υποστηρίζει ότι τα διάφορα σενάρια περί «Μεγάλης Αλβανίας» ή «Μεγάλης Βουλγαρίας» επινοούνται από το ΝΑΤΟ και τους ιμπεριαλιστές με στόχο την ενίσχυση της κυριαρχίας της αστικής τάξης και ότι ότι οι λαοί των χωρών της περιοχής και η εργατική τάξη δεν έχουν κανένα συμφέρον από την αλλαγή των συνόρων διότι ενέχει ο κίνδυνος της αναζωπύρωσης των εθνικισμών. Η Γ.Γ του ΚΚΕ,ακόμη, θεωρεί ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διέπραξε λάθος με το τμήμα του νόμου του 1992 που δεν επιτρέπει τον επαναπατρισμό των σλαβόφωνων πολιτικών προσφύγων οι οποίοι αγωνίστηκαν στις τάξεις του «Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας». Το σημερινό σταλινικό- εθνικιστικό ΚΚΕ που κάποτε αναγνώριζε το <<μακεδονικό>> λαο και το δικαίωμα στην αυτοδιάθεσή του, σήμερα είναι ο χειρότερος εχθρός του. “Δεν υπάρχει <<Μακεδονικό>> έθνος και μ αυτή την ένοια δεν υπάρχει <<Μακεδονική>> μειονότητα, αυτό αποδεικνύεται και από μια σειρά επιστημονικών εργαλείων και συνεπώς η γειτονική χώρα (Δημ. <<Μακεδονίας>>) δεν έχει δικαίωμα να θέτει τέτοιο ζήτημα, ούτε να μονοπωλεί τον όρο Μακεδονία”, λέει ευθαρσώς σήμερα η γ.γ. του Αλέκα Παπαρρήγα.

6.Λαικος Συνεσμος Χρυσή Αυγή

 Μακεδονικό:

 Απέλαση των σκοπιανών πρακτόρων, που οργώνουν ελεύθερα την Ελληνική επικράτεια, προωθώντας την ανθελληνική προπαγάνδα των σφετεριστών της εθνικής μας κληρονομιάς. Πρόταξη του ζητήματος των 200.000 Ελλήνων που – κατά την ομολογία του ίδιου του Γκλιγκόρωφ – ζουν στα Σκόπια. Διάλυση του μορφώματος των Σκοπίων, σύνορα με την Σερβία. Κανένας συμβιβασμός για την Μακεδονία μας.

7.Δημοκρατικη Αριστερα 

“Ελλάδα και Σκόπια πρέπει να παραμερίσουν και να καταδικάσουν τις επικίνδυνες εθνικιστικές και αλυτρωτικές εξάρσεις από όπου κι αν προέρχονται και να προχωρήσουν το ταχύτερο στην υιοθέτηση αμοιβαίας αποδεκτής ονομασίας, ώστε να συνυπάρχουν αρμονικά στους διεθνείς οργανισμούς, να αναπτύξουν επωφελή πολυδιάστατη και για τις δύο χώρες συνεργασία». Τα εκτός βουλής.

1.Λα.Ο.Σ 

Ένα νέο …’22; 21 + 1 αλήθειες για το Εθνικό Θέμα του ονόματος των Σκοπίων. 1) Μας κλέβουν το όνομα για να διεκδικήσουν το έδαφος! Είναι πασιφανές ότι επιβουλεύονται την εθνική μας ακεραιότητα! 2) Παραχαράζουν την ιστορία της Ελλάδας για να αμφισβητήσουν την Ελληνικότητα της Μακεδονίας! Επιδιώκουν τον σφετερισμό και την εξάλειψη της θρησκευτικής, πολιτισμικής, εθνικής και ιστορικής μας ταυτότητας και συνείδησης!! 3) Θέλουν να αλλοιώσουν την πληθυσμιακή σύνθεση της Μακεδονίας μας, μετακινώντας στην Ελλάδα με βουλγάρικα (Ευρωπαϊκά) διαβατήρια Σκοπιανούς! Εφαρμόζουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο της δήθεν πολυπολιτισμικής Θεσσαλονίκης! 4) Είναι πέρα από κάθε αμφιβολία γνωστό ποιοι πατρονάρουν το Σκοπιανό ψευδοκράτος! Οι ίδιοι κύκλοι που αλλάζουν τα σύνορα στα Βαλκάνια… 5) Πρωτοστάτης ο κύριος Γ.Παπανδρέου που άλλαξε τα βιβλία της ιστορίας που τώρα γράφουν ότι «το 1912 η Ελλάδα προσάρτηση τη Μακεδονία». Προσέξτε: «προσάρτησε» δεν απελευθέρωσε! Αυτό και αν είναι προδοσία!! Τα παιδιά μας θα νομίζουν ότι η Ελλάδα τελειώνει στη Θεσσαλία!! 6) Ουραγός ο κύριος Κ.Καραμανλής που αυθαίρετα κατάργησε την απόφαση των πολιτικών αρχηγών του 1992 ότι «δεν υποχωρούμε στο όνομα»-«Το όνομα μας είναι η ψυχή μας»! 7) Βοηθός του η κυρία Ντ.Μπακογιάννη που δεσμεύτηκε ότι θα αναγνωρίσουμε τα Σκόπια με σύνθετη ονομασία που θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία! Αυτή είναι η μεγαλύτερη προδοσία που έχει γίνει στο Μακεδονικό ζήτημα! Εθελοντής συνοδοιπόρος ο κύριος Α.Αλαβάνος που έσπευσε προς βοήθεια άτυπου υπουργού εξωτερικών στα Σκόπια αποκαλώντας τα «Μακεδονία»! 9) Δεν θα μπορούσε να λείψει το Κ.Κ.Ε που διαρκώς δηλώνει ότι το όνομα δεν το ενδιαφέρει καθώς τα λάθη του παρελθόντος και οι ιστορικές του ευθύνες δεν έχουν αναληφθεί ακόμη! Υπενθυμίζουμε τα περί «Μακεδονικής και Θρακικής εθνότητας» της δεκαετίας του 1930-40!! 10) Με εντολή των Η.Π.Α η ελληνική κυβέρνηση θα αναγνωρίσει το Κόσσοβο ως ανεξάρτητο κράτος. Η ψευδο-ανεξαρτησία του Κοσσόβου θα πυροδοτήσει φαινόμενα – ντόμινο: μεταναστευτικές μειονότητες και παραστρατιωτικές οργανώσεις σε όλο τον κόσμο θα απαιτήσουν ανεξαρτητοποίηση! Οι κίνδυνοι θα είναι τεράστιοι! Τη σφραγίδα στα εγκλήματα αυτά βάζουν οι εκφυλισμένοι γόνοι των τριών οικογενειών που δυναστεύουν τον τόπο! 11) Ισχυρίζεται η κυβέρνηση, πως τάχα θα ασκήσει βέτο στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, αν τα Σκόπια δεν αποδεχτούν να ονομάζονται Νέα ή Άνω Μακεδονία! Τι νόημα έχει σήμερα το βέτο αφού τα έχουν δώσει όλα? Το βέτο είχε νόημα πριν την υποχώρηση στο θέμα του ονόματος!! Τώρα είναι κοροϊδία! Δεν είμαστε αφελείς κύριε Καραμανλή και κύριε Παπανδρέου!! 12) Κρύβουν από τον Ελληνικό λαό ότι το βέτο, αν πραγματοποιείτο, θα ελευθέρωνε τα Σκόπια να πάνε κατευθείαν στη γενική συνέλευση του Ο.Η.Ε να αναγνωριστούν ως Μακεδονία! Γιατί ισχύει ακόμα η ενδιάμεση συμφωνία του 1995 που με σαφήνεια λέει πως η Ελλάδα θα τα διευκολύνει να ενταχτούν στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε με το προσωρινό τους όνομα F.Y.R.O.M!! 13) Οι Αμερικανοί απαίτησαν να κλείσει το θέμα πριν την σύνοδο του ΝΑΤΟ (υπουργοί εξωτερικών 6 Μάρτη και αρχηγών κρατών 2 Απρίλη)!! Επομένως η κυβέρνηση θα υποχωρήσει ατάκτως αποδεχόμενη μία οποιαδήποτε ονομασία και θα εμφανίσει, από πάνω, την ολοκληρωτική ήττα ως επιτυχία!! 14) Όσοι αντιστεκόμαστε, είμαστε η συνείδηση, η καρδιά και συναποτελούμε το ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ του Ελληνισμού! Όλους εμάς ενώνει η Ελλάς! Σας καλούμε να ξεσκεπάσετε τις μάσκες υποκρισίας των ενδοτικών κομμάτων που ενώθηκαν στο ξεπούλημα της Ελλάδας μας. 15) Η μόνη πολιτική δύναμη που αντιστέκεται είναι ο ΛΑ.Ο.Σ! Εμείς λέμε: όχι άλλες εθνικές υποχωρήσεις! Όχι άλλες εθνικές μειοδοσίες! Όχι άλλες εθνικές συμφορές! Ναι στη σύγχρονη εθνική αντίσταση! Ναι στο Δημοψήφισμα του λαού με θέμα την ενδεχόμενη ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση! 16) Ο ΛΑ.Ο.Σ, το νεότερο πολιτικό κόμμα του κοινοβουλίου, είναι πλέον μόνιμος θεσμός της ελληνικής κοινωνίας και καλύπτει με συνέπεια το λαϊκό και πατριωτικό έλλειμμα που έχουν αφήσει τα παραδοσιακά κόμματα. 17) Πρεσβεύουμε το νέο κίνημα εθνικής αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας! Θεωρούμε πως το οικογενειακό – πολιτικό κατεστημένο έχει κλείσει οριστικά τον κύκλο του! Η νέα αλλαγή, οφείλει να μας συναντήσει έτοιμους για υψηλά καθήκοντα και ευθύνες. 18) Είμαστε το μόνο κόμμα που αντιστέκεται στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. ζητάμε δημοψήφισμα ! Και επιπλέον, ειδική σχέση! Οι μόνοι που καταγγέλλουμε την υπονόμευση του Κυπριακού Ελληνισμού με την επαναφορά του καταστροφικού σχεδίου ΑΝΑΝ! 19) Είμαστε μια σύγχρονη πολιτική δύναμη που υπερασπίζεται τα συμφέροντα των Ελλήνων αγωνιστών του μόχθου! Υπερασπιζόμαστε ό,τι είναι Ελληνικό: την ελληνική αγροτική παραγωγή, την ελληνική βιομηχανία, την ελληνική βιοτεχνία, τους Έλληνες επαγγελματίες, Οτιδήποτε διασώζει την ελληνική οικονομία και κοινωνία! 20) Είμαστε η εγγύηση της ομαλότητας και της σταθερότητας! Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο πολιτικό προσανατολισμό που θα υπερβαίνει το θολό τοπίο της συναλλαγής και της διαφθοράς! Να αφήσουμε πίσω το χρεοκοπημένο σκηνικό της τελευταίας τριακονταετίας! Να προχωρήσουμε με ένα σίγουρο άλμα προς τα εμπρός!! 21) Καλούμε τις Ελληνίδες και τους Έλληνες σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα! Οι λαϊκές κινητοποιήσεις να ορθωθούν φραγμός στα αντεθνικά σχέδια των ντόπιων και διεθνών κύκλων υπονόμευσης! Όλοι μαζί στο ιστορικό χρέος!! Ζήτω η Ελλάδα!! Ζήτω η Μακεδονία!! 22) Καλούμε τις Ελληνίδες και τους Έλληνες να σβήσουν τον κύκλο με την κιμωλία γύρω από τα πόδια τους που δήθεν τους απαγορεύεται να υπερβούν και να συστρατευτούμε όλοι μαζί στον μεγάλο αγώνα της εθνικής υπόθεσης της Ελλάδας! Γιατί μόνο όλοι μαζί μπορούμε να νικήσουμε!! Στην τροπολογία 17 του Γ.Καρατζαφέρη με θέμα την Προστασία όλων των μειονοτήτων της ΦΥΡΟΜ (Έλληνες, Τσιγγάνοι-Ρομά, Εβραίοι), οι ευρωβουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ και της Ν.Δ. ψήφισαν υπέρ ενώ οι ευρωβουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ και του Κ.Κ.Ε ψήφισαν κατά (ευρωβουλευτές του Συνασπισμού απείχαν). Και άλλη απάντηση από την Ευρώπη. Στην Τροπολογία 14 του Γ.Καρατζαφέρη για την καθιέρωση του ονόματος «Βαρντάσκα» για τα Σκόπια, επίσημης ονομασίας της χώρας αυτής ως το 1945, οι ευρωβουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ και της Ν.Δ. ψήφισαν υπέρ, ενώ οι ευρωβουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ και του Κ.Κ.Ε. ψήφισαν κατά. Απείχαν οι ευρωβουλευτές του Συνασπισμού.

2.ΔΗ.ΣΥ (Μπακογιάννη)

“Είναι αστείο να συζητάμε για μακεδονική εθνότητα και γλώσσα. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία επονομαζόμενη μακεδονική μειονότητα. Τελεία και παύλα.”

3.Δραση (Μάνος) 

Βαλιανατος Αναφορικά με το όνομα της FYROM ο κ. Βαλλιανάτος υποστήριξε πως «κάθε μέρα που περνάει τόσο περισσότερο εμπεδώνεται το όνομα Μακεδονία. Δεν το προσέξαμε το ζήτημα, δεν το προλάβαμε και τώρα το πληρώνουμε. Θα είμαστε ευτυχείς αν μπορούσαμε να βρούμε μια κοινή ονομασία, αλλά αυτό πλέον δε γίνεται. Τον τελευταίο λόγο ως προς το όνομά τους το έχουν οι γείτονές μας». Μανος 1.Ποια είναι η άποψή σας περί μακεδονικής μειονότητας και τουρκικής μειονότητας στην Ελλάδα; Ποιά η άποψή σας για το μακεδονικό; Είμαι θιασώτης του μετρήματος. Το μέτρημα φαίνεται να είναι ξένο προς την νοοτροπία μας. Πόσοι ανήκουν στην μακεδονική ή την μακεδονική μειονότητα στην οποία αναφέρεσθε; Ποιος και πότε μπήκε στον κόπο να τους μετρήσει; Όσοι και αν είναι πάντως πρέπει να αντιμετωπίζονται όπως ακριβώς αντιμετωπίζονται όλες οι μειονότητες στα πλαίσια του νόμου και με σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων του ανθρώπου. 5. Σκοπιανό:Erga Omnes σύνθετος γεωγραφικός προσδιορισμός.Συμφωνείτε; Αν ναι, αυτός θα πρέπει να έχει εφαρμογή στα προϊόντα, το domain, την υπηκοότητα,τη γλώσσα και τον πολιτισμό της γειτονικής χώρας; Ποτέ μέχρι σήμερα δεν απέδωσα ιδιαίτερη σημασία στο ζήτημα της ονομασίας. Θεωρούσα ότι ήταν θετικό για την Ελλάδα να γειτνιάζουμε με μικρές χώρες παρά με μεγάλες και ισχυρές. Θεωρούσα ανόητη την πολιτική που έσπρωχνε την ΠΓΔΜ στην αγκαλιά άλλων χωρών αντί της δικής μας. Δυστυχώς ό,τι έγινε δεν απογίνεται. Δηλητηριάστηκε μια σχέση που έπρεπε να είναι αρίστη. Δεν μπορούμε πια να αλλάξουμε στάση χωρίς τον κίνδυνο πλήρους εξευτελισμού της Ελλάδας. 21. Τι δικαιώματα οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στους σλαβόφωνους Έλληνες της Βορείου Ελλάδος; Όσα επιτάσσουν τα δικαιώματα του ανθρώπου και οι διεθνείς συνθήκες.




 

 4.Οικολογοι Πράσινοι

 Η δημόσια γραπτή τοποθέτηση των Οικολόγων Πράσινων για το όνομα της Μακεδονίας, 20/11/2007 ήταν: «Όπου δύο κοινωνίες αυτοπροσδιορίζονται με το ίδιο όνομα, αποτελεί βασική χειρονομία καλής θέλησης να εξειδικεύσει κάθε πλευρά το δικό της αυτοπροσδιορισμό, λαμβάνοντας υπόψη την αντίστοιχη επιλογή της άλλης. Τέτοια ζητήματα, όμως, δε μπορούν να μετατρέπονται σε διπλωματική σύρραξη ούτε σε ζήτημα γοήτρου ή ταπείνωσης ολόκληρων κοινωνιών». Η κοινή διακήρυξη των Πράσινων κομμάτων της Βαλκανικής (Θεσσαλονίκη, 6-8 Ιουνίου 2008) ζητά διπλωματική επίλυση με «σεβασμό και ανοχή στα αισθήματα και των δύο πλευρών». Τη διακήρυξη συνυπογράφει και το κόμμα DOM από τη FYROM.

Υ.Γ. Θα παραθέσω και τις αποψεις της νεολαίας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α

Νεολαια ΣΥ.ΡΙΖ.A

...Με βάση τα παραπάνω, οι νέοι και οι νέες της Νεολαίας Συνασπισμού υπερασπιζόμενοι και υπερασπιζόμενες την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών, θεωρούμε πως το όνομα ‘‘Μακεδονία’’ μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί από τους γείτονές μας και είναι αυτονόητο δικαίωμά τους. Η ιστορική αυτή ονομασία έχει από χρόνια υιοθετηθεί από τους κατοίκους της περιοχής και αντιστοιχεί στη συνείδησή τους, αφού με αυτή γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Εξάλλου, το όνομα αντιστοιχεί σε πραγματικότητες των διεθνών σχέσεων που διαμορφώθηκαν εδώ και πολλές δεκαετίες, τις οποίες η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να ακυρώσει. Πρόκειται, συνεπώς, για στοιχείο συνοχής και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αναιρεθεί από οποιονδήποτε εξωτερικό καταναγκασμό. Θεωρούμε πως η αλληλεγγύη και η συνεργασία των δύο λαών είναι τα στοιχεία που θα επιτρέψουν την ειρήνη και την αποστρατικοποίηση των Βαλκανίων, καθώς και το σημείο εγγύησης για τον αποκλεισμό κάθε εθνικιστικής έξαρσης. Η τοποθέτησή μας αυτή, βεβαίως, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι υιοθετούμε τον Σλαβομακεδονικό εθνικισμό και την επιχειρηματολογία του. Πάγια και αδιαπραγμάτευτη θέση της Νεολαίας Συνασπισμού είναι η πάλη ενάντια σε κάθε εθνικισμό εντός και εκτός συνόρων. 

Read more

Ακτιβιστές στο σύνταγμα… Ελληνική Αστυνομία, ο τρεχάμενος του ΣΥΡΙΖΑ, και οι τοπικοί επιχειρηματίες.

Η ιστορία περιληπτικά έχει ως εξής: μία ομάδα ακτιβιστών γνωστοί με το όνομα "March to Athens", οργανωμένοι κυρίως μέσα από το facebook από χώρες της Ευρώπης,  είχαν σαν σκοπό να  συμπαρασταθούν προς την οικονομική κατάσταση της Ελλάδος. Έτσι ήρθαν  στην Αθήνα και έστησαν σκηνές στην πλατεία συντάγματος. Στην αρχή όλα καλά.. μέχρι που άρχισαν να διαμαρτύρονται τοπικοί επιχειρηματίες και εμφανίστηκε η αστυνομία την τρίτη μέρα παραμονής τους στο Σύνταγμα.  Η αστυνομία και συγκεκριμένα τα ΥΜΕΤ ξεκίνησαν προσαγωγές μετά από προτροπή της ίδιας της αστυνομίας να αποχωρίσουν. Τότε εμφανίστηκε ο προστάτης τους, ο βουλευτής του Σύριζα Κυρ. Τάσος Κουράκης ο οποίος είπε ότι οι προσαγωγές είναι παράνομες και δήλωσε ότι το «σύστημα τρέμει όταν ο λαός έρχεται στο προσκήνιο».

Κύρ. Κουράκη ο λαός πάντα είναι στο προσκήνιο, απλά δεν έχει την σωστή ενημέρωση για να καταλάβει τι γίνεται και να αποφασίσει. Έχω μια απλή ερώτηση...

- Τώρα που πλησιάζει η στιγμή όπου θα κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναλάβει την πρωτοβουλία να κάνει την αστυνομία ανεξάρτητη από κάθε μικροπολιτική ή θα την αφήσει όπως είναι για να κρύβεται από πίσω ο κάθε κυβερνών;  Δηλαδή, αυτό που αποκαλεί ως σύστημα ο Κυρ. Κουράκης θα φροντίσει να το αλλάξει;

Read more

Τα νούμερα του Δεκαημέρου

Επιχειρώ ένα ρεζουμέ των τελευταίων ημερών:

Ένας εγωιστής-πολιτικός τυχοδιώκτης ανεπάγγελτος που, όταν συγκρούστηκε η γνώμη του με αυτή του προϊσταμένου του πρωθυπουργού, μάζεψε τα παιχνιδάκια του και πήγε σε άλλη παραλία, ρίχνοντας κυβέρνηση εκλεγμένη από τον ελληνικό λαό με ευρύτατη πλειοψηφία. Στο τέλος, και για αυτή του την εμμονή, έμεινε στον πάγο για 17 ολόκληρα χρόνια και του κόλλησε η ρετσινιά του αποστάτη, χάνοντας κάθε ευκαιρία να τον δει η μανούλα του πρωθυπουργό.

Ένας δελφίνος λοχαγός wanna be ξερόλας πρωθυπουργός, με ναπολεόντιο σύνδρομο, ο οποίος με την πρώτη ευκαιρία που του δόθηκε, έτρεχε στο Ζάππειο κουνώντας την σημαία του πλέον κατάλληλου. Στο τέλος, του κόλλησε η ρετσινιά του «επικίνδυνα έξυπνου καιροσκόπου/συνυπεύθυνου» και για αυτή αλλά και άλλες συναφείς μεγαλοπιασμένες συμπεριφορές, διαψεύστηκε η όποια πιθανότητα και προοπτική του να γίνει πρωθυπουργός.

Ένας καταληψίας πρώην ΚΝίτης, παιδί οικογενείας μεγαλοεργολάβων που, από δοτός πρόεδρος, έγινε «το παιδί για τις μπάλες», «ο μικρός» και, κατόπιν μέσω διαφόρων συμπτώσεων και γεγονότων, γενόσημο  του Ανδρέα Παπανδρεόυ με ύφος όμως κουτσαβακίστικο, σκέψη μπλεγμένη από συνομωσίες και ανοιχτές πληγές του μακρινού παρελθόντος της χώρας. Στο τέλος, και για αυτή του την απρεπή και ανώριμη προσέγγιση στα πράγματα και για άλλες ανεκδιήγητες στρατηγικές (προσωπικές και κομματικές), κατέληξε να οδηγεί την παράταξη του σε κοινωνική αποδοκιμασία μη αναλαμβάνοντας τις (όποιες) ευθύνες του, με άγνωστες μελλοντικές συνέπειες, και μικρή πιθανότητα πρωθυπουργοποίησης του σε μια χώρα όμως ρετάλι από τα φτηνά του  ψηφοθηρικά κόλπα.

Ένας μπάρμπα-δικηγόρος, πρώην Κομμουνιστής (Εσωτερικού…), με απωθημένα ηγεσίας «του χώρου», ανύπαρκτος, ασαφής και χλιαρός σε κάθε ευκαιρία, όχι από πνευματική ανεπάρκεια (φευ!) αλλά από καραμπινάτο τακτικισμό και σύνδρομο του μικρού αδερφού, τόσο κατά τα χρόνια του ΚΚΕ, όσο και τώρα. Για την επιλογή του αυτή να μην ανεβάσει τον πήχη της συμμετοχής του στις εξελίξεις διαφαίνεται η εξαφάνιση του σχηματισμού του από το πολιτικό στερέωμα οσονούπω…

Ένας πρώην Οννεδίτης, συνομωσιολόγος άεργος ηγετίσκος της στιγμής, με οράματα αλυτρωτισμού των σκλαβωμένων –μέχρι να αναλάβει αυτός, υποθέτω- πατρίδων , λαϊκιστής, γυρολόγος των καναλιών  και των media, πιστή εφαρμογή του προτύπου βλοσυρότητας του (χοντρού) Καραμανλή, μοντέλο πολιτικού του «τάξε είναι τζάμπα» αντί του «πράξε είναι ανάγκη». Έφτασε και δεν ακούμπησε να συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας, αλλά έπλευσε όλο ανάποδα καθώς ξεγυμνώθηκε από επιχειρήματα λόγω της ασχετοσύνης και του κακού ερασιτεχνισμού του. Για αυτή του την επιλογή να προδιαγράφεται να μείνει στην ιστορία ως η πιο γρήγορα κωλοτούμπα της μεταπολίτευσης.

Μια και-καλά-καλοκάγαθη θείτσα με μάτι που κοιτάει στραβά όποιον της αντιμιλήσει, επαγγελματία πολιτικό (με πιο πολλά ένσημα στο ΚΚ από ότι θα ήθελε να λέει), έτοιμη για καυγά «επί της αρχής», αντικοινοβουλευτική κατά δική της ομολογία, αντιευρωπαϊκή, αντινατοϊκή, αντιεπιχειρηματική, αντιδημοκρατική, αντινομισματική, αντιοτιδήποτε δεν πει η ίδια ή δεν έχει ήδη πει ο μακαρίτης σύντροφος Ιωσήφ Στάλιν, με αγαπημένο θέμα συζήτησης τον «τρίτο γύρο» όπου η πεποίθηση επικράτησης του Κόμματος (ένα είναι το Κόμμα!) σε αγώνα  «λαϊκής» ανατροπής (δηλαδή κατάλυσης/κατάργησης του Συντάγματος) αγγίζει τα όρια της φαντασίωσης.

Ένας Ναζιστής. 

Τρία (απο)κόμματα των ανά την Ελλάδα Φιλελευθέρων με συνολικά τρείς αρχηγούς και τον ένα να αντιπαθεί τον άλλο από φόβο μην χάσει την προεδρία και την πρωτοκαθεδρία.

Κάτι διαγραμμένοι και απογοητευμένοι αριστεροί, που το διάστημα αυτό είναι Οικολόγοι και που κάνουν κατά καιρούς πλάτες στους «εθνικά» Μακεδονες…

Καμιά 15αριά άγνωστοι άλλοι φερέλπιδες 60άρηδες πρόεδροι Αριστερο/ δεξιο/ Κομμουνιστικο/ Φασιστικο/ Κουκουρούκου κομμάτων.

Μια χώρα και ένας λαός σε παροξυσμό άγχους και απόγνωσης που σαν ζαλισμένη και ξυλοφορτωμένη σύζυγος τρέχει ασταμάτητα από ίδρυμα σε εκκλησία και από ψυχολόγο σε κάθε τυχάρπαστο εραστή.

Δέκα μέρες του θεάτρου του παραλόγου.

Ποτέ τόσοι πολλοί δεν απέθεσαν τόσες ελπίδες σε κάποιους που αποδείχθηκαν τόσο λίγοι...

Read more