Εκατό χιλιάδες κροκοδείλια δάκρυα, χωρίς πλάνο διακυβέρνησης.

Δηλαδή, ποιος έπεσε από τα σύννεφα με την εκλογή (με ποσοστό 7 περίπου στα εκατό!!) της Χρυσής Αυγής στο Ελληνικό Κοινοβούλιο; Τώρα ας αναλογιστούν τις ευθύνες τους όσοι τόσα χρόνια χάιδευαν (μόνο) τα αυτιά των ανθρώπων που πληγήκαν από το μεταναστευτικό ρεύμα στο κέντρο της Αθηνάς και όλοι οι άλλοι που "αλληλεγγύως" έτρεχαν με πιτογυρους για τα παιδιά της Υπατείας λες και δεν είχαν άλλη δουλεία να κάνουν... Η δημοκρατία μισεί τα κενά, και όσοι πήγαν στα δόντια της Χ.Α. τόσα χρόνια αποτελούσαν την τσίχλα στα δόντια των υπολοίπων κόμματων. Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που τόσα χρόνια εξέλεγαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και ΚΚΕ και λοιπά/άκυρα μόνο που τότε κάνεις δεν ενοχλούνταν. Ε, αφού ο Σαμαράς και ο Alexis ήθελαν να γίνουν πρωθυπουργοί, και να "παίξουν κυβέρνηση" ας μαζέψουν τώρα και τα S.A. του Fuhrer. Ήρθε η ώρα να αναλογιστούν όλοι τις ευθύνες τους και, επιτέλους, η ..."αριστερά" να παίξει τον ρολό της (και δεν εννοώ να κάνει πορείες και απεργίες που μόνο αυτό κάνει τελευταία...). 

Εγώ προσωπικά ΔΙΑΦΩΝΩ ΚΑΙ ΔΙΑΦΩΝΟΥΣΑ και ΘΑ ΔΙΑΦΩΝΩ με τις συγκεντρώσεις/καταλήψεις ή «δράσεις» όπως τις λένε τελευταία  κάθε τρεις και δύο και για ψήλου πήδημα (τύπου καποντάζ/ΠΑΜΕ- αν είναι δυνατόν!).  Είναι δε και σχεδόν αστικός μύθος η «παλλαϊκή» υποστήριξη των αγώνων, αφού για τους 100.000 συγκεντρωμένους (με αιτήματα-δεν λέω) στο Σύνταγμα της αποχής της αποθέωσης της «κρεμάλας και του λέιζερ» υπήρχαν και όλοι αυτοί που δεν πήγαν (περίπου 3.900.000 συμπολίτες μας). Αυτό όμως δεν αναιρεί όσα λέω. Δεν μιλώ για τις πορείες, μιλώ για την πρακτική της κινηματικής αριστεράς η όποια, αντί να πλησιάσει τους ανθρώπους που έγερναν προς την Χ.Α. και να τους πει μια άλλη άποψη για να τους απελευθερώσει από τα φασιστικά δεσμά, άραξε και σκέφτηκε -το λογικό, αλλά και οπορτουνιστικό συνάμα- πως «όσο πολώνεται ο κόσμος, τόσοι πιο πολλοί θα έρθουν προς τα έμενα». 

Και έτσι και έγινε! Πήγε ο φοβισμένος από το ΜΜΕ λαός στο μαύρο και όλοι όσοι ανησυχούσαν από την εξέλιξη αυτή απέναντι, δηλαδή στα αριστερά/ιστικα  κόμματα τα οποία και καρπώθηκαν την μετακίνηση αυτή... Η σκεπτόμενη, κινηματική, επαναστατική, μ-λ, της οικολογίας, του Γλέζου, του Μίκυ, της Αλέκας κ.α. Αριστερά, αντί να λειτουργήσει καταλυτικά και να παίξει τον ρόλο που η ίδια έχει κρατήσει κατ' αποκλειστικότητα πια (της εξανθρωπισμένης δηλαδή προσέγγισης στα κοινωνικά πράγματα) και να ξεθολώσει τον ταραγμένο λαό, τον πόλωσε προς ίδιον όφελος. Αυτό εγώ το ονομάζω τυχοδιωκτισμό σε καιρό μεγάλης πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής. Σε άλλες εποχές κάτι τέτοιους τύπους τους έλεγαν λαδέμπορες...

Φίλοι και γνωστοί μου λένε ότι δεν δικαιούμαι να ομιλώ επειδή, τάχαμου, δεν πήρα μέρος στις «κινητοποιήσεις του τελευταίου δωδεκαμήνου».  Άρα ήμουν στον καναπέ, άρα καθόμουν, άρα ήμουν «απών». Ναι, εντάξει,  όντως έλειπα. Έλειπα από τις κινητοποιήσεις του τελευταίου δωδεκαμήνου, αυτές του λαϊκισμού και της μούντζας. Και αυτό ίσως για ορισμένους να μην λέει τίποτα, αλλά για άλλους να αποτελεί αυτό καθαυτό πολιτική θέση και άποψη. 

Υ.Γ. Τον ρόλο, τα λάθη και τα πολιτικά (και ποινικά) εγκλήματα της ανύπαρκτης σιωπηλής πλειοψηφίας του Αστικού Δημοκρατικού Κέντρου και της λεγόμενης Κεντροδεξιάς στην εμποροπανήγυρη που ζούμε από σήμερα και θα ζήσουμε για καμιά βδομάδα – δέκα μέρες ακόμα (μέχρι δηλαδή να ξαναπάμε σε εκλογές) επιφυλάσσομαι να παρουσιάσω προσεχώς. Ελπίζω μόνο να προλάβω, διότι όσο περνούν οι μέρες μου φαίνεται ότι εξατμίζονται ως πολιτικός χώρος. Και αν εξαφανιστούν εντελώς θα είναι σαν να κάνουμε μνημόσυνο..