Για μια πλάκα εισαγόμενο σαπούνι.

   

 Έχουμε και λέμε. ΑΝ ξαναγίνουν εκλογές,  δύο θα είναι τα σενάρια που θα παίξουν έντονα: 

1) Εν όψει της πόλωσης, που παρατηρείται ήδη, θα συσπειρωθούν όλοι οι αριστεροί (πλην ΚΚΕ βεβαίως βεβαίως, που θα πάρει ένα χαλαρό 8% - 26 έδρες και κλασικά δεν θα συνεργαστεί) σε έναν μεγάλο προγραμματικά συμφωνημένο σχηματισμό. Η αριστερά θα βγει πρώτο κόμμα το πολύ με 25%.(με Λουκα-νιδη, Οικολόγους, Ανταρσυα μέσα).  Αυτό μεταφράζεται περίπου σε 50+75=125 έδρες. Ο Καμμένος δεν πιστεύω να ξεπεράσει το προηγούμενο ποσοστό του (11%- 33 έδρες).  Η Χ.Α. θα έχει πτώση αλλά θα μπει στην Βουλή με πάνω από 3% (10 έδρες)  ΠΑΣΟΚ 14% και 41 έδρες– ΝΔ  18% και 56 έδρες (στα ίδια). Οι Φιλελεύθεροι τσίμα τσίμα εντός Βουλής (3%-9 έδρες). Σύνολο 300 κεφάλια. Και αρχίζει το πάρτι. Ποιος στηρίζει ποιον;  Ο καμμένος την αριστερά ή το ΠΑΣΟΚ την αριστερά ή η ΝΔ την αριστερά. Προσωπικά πιστεύω ότι το ποιος θα στηρίξει ποιον θα φανεί εντός των επομένων δέκα ημερών όπου και θα αποκαλυφθούν  ξεκάθαρα οι στρατηγικές των κομμάτων που πλέον ήρθε η ώρα να τοποθετηθούν στους άξονες Ευρώπη/Ευρώ/Μνημόνιο. Σταυρόλεξο που δεν βλέπω να λύνεται. Ξανά εκλογές? Δεν γίνεται. Κυβέρνηση του Βουνού όμως;

 2) Θα συσπειρωθούν οι λεγόμενοι "σκεπτόμενοι αστοί ",  που δεν παίρνουν στην ζωή τους ρίσκα (δουλίτσα/παιδάκι/ουζάκι), στα δυο μεγάλα κόμματα επειδή βλέπουν (και θα δουν στο επόμενο 10ήμερο) ότι αυτοί που ψήφισαν ως διαμαρτυρία δεν έχουν πιθανότητες (και επιθυμία ίσως;) να σχηματίσουν κυβέρνηση. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα κάνουν χωριό μετεκλογικά και πιθανόν θα πάρουν και καμιά μικροστήριξη από όσους φιλελευθέρους δεν ενταχτούν στην ΝΔ μετά από πρόσκληση συστράτευσης  του Σαμαρά που βλέπω να έρχεται σε Δράση/Τζήμερο/Ντορα. Αποτέλεσμα: ΠΑΣΟΚ γύρω στο 18% το πολύ, ΝΔ 25% top. Φιλελεύθεροι 4%. Σύνολο 47%. Φτάνει και περισσεύει για να πλάσεις ψωμι. Η Αριστερά χάνει ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ την ιστορική της ευκαιρία.

Επί του προκειμένου τώρα, αλήθεια πιστεύω ότι ο Κουβέλης πρέπει να συνεργαστεί ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ  με τις λεγόμενες αστικές δυνάμεις του τόπου (και αυτός εν τέλει αστός δεν είναι?) διότι μόνο έτσι θα σταματήσει η λαίλαπα του λαϊκισμού και της τζάμπα μαγκιάς χωρίς πραγματικές προτάσεις από τους Τσιπροκαμμένους (που απορώ πώς η ΔΗΜΑΡ θεωρεί ότι ειδικά ο Τσίπρας είναι αδελφό κόμμα-πραγματικά μου κάνει εντύπωση δηλαδή!!). Δεν θα δοθεί άλλη ευκαιρία στην ΔΗΜΑΡ  να δει με τα ματάκια της αλλά και να μπει σε (σοβαρή) κυβέρνηση πριν χαθεί από τον μάταιο τούτο κόσμο με φυγόκεντρες διασπάσεις  προς ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ! Όλα τα άλλα είναι κουβέντες για να περνά η ώρα. Η "σκεπτόμενη" αριστερά πρέπει -επιτέλους- να αρχίσει να σκέπτεται αντί να ονειρεύεται. Η σοσιαλδημοκράτες στην Γερμανία εφεύραν την Real Politik. Ε, ήρθε η ώρα να γίνει και η ΔΗΜΑΡ realist... 

Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι μόνο ως κυβερνητική «συνιστώσα» (για μιλήσω και εγώ την αριστερή «διάλεκτο»  που είναι και της μοδός δυο μέρες τώρα)  η ΔΗΜΑΡ μπορεί να έχει κάποια επιρροή στα πράγματα και να συνεισφέρει το λιθαράκι της.  Απέξω όλοι μπορούν να φωνάζουν. Αυτό είναι εύκολο. Πρέπει όμως όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Και τα περί αριστερών δεκανικιών που λέει ο «σύντροφος» Φώτης είναι υπεκφυγές (για να μην πω τίποτε άλλο).  Ήρθε η ώρα των προγραμματικών συγκλήσεων με σκοπό την διακυβέρνηση της χώρας… Δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία! Η «κυβερνώσα Αριστερά» που μας φούσκωσαν τα αυτιά να μας λένε πριν από 20 (και βαλε…) χρόνια για να τιμήσει τον χαρακτηρισμό αυτό, πρέπει κατ’ αρχήν να κυβερνήσει. Να δούμε , εν τέλει αν έχει κάτι ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ να μας πει! Γιατί και οι προηγούμενοι (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) που είχαν –δήθεν- την μαγική συνταγή, όταν ξέφτισε το πράγμα έμειναν μετέωροι. 

Εν κατακλείδι, καλή η επανάσταση δεν λέω, άλλα ο κόσμος/λαος οδεύει παραδοσιακά (συνήθως) προς την σταθερότητα. Αυτό λέει και η ιστορία. Μετά την Εθνική Αντίσταση ο λαός τσαλακωμένος ως ήταν αρνήθηκε να συμμετάσχει μαζικά στο δεύτερο αντάρτικο/εμφύλιο. Μια μάχη τους ήταν αρκετή. Οι αστοί/αγρότες/ εργάτες είχαν πια κουραστεί και ήθελαν να ξαναμπούν στην (όμορφη και ήσυχη) ρουτίνα τους. Έτσι, ενώ είχαν συνταχθεί με όλη τους την ψυχή στο (αριστερογενές) ΕΑΜ, όταν τους ζητήθηκε να βάλουν πλάτη για κάτι ριψοκίνδυνο και πιο αιματηρό, αγκάλιασαν (με επιφυλάξεις πάντα, αλλά χωρίς πισωγυρίσματα) τους αστικούς πολιτικούς σχηματισμούς που ναι μεν δεν είχαν να τους πουν κάτι επαναστατικά ωραίο, τουλάχιστον όμως δεν τους υποσχόταν περαιτέρω αιματοκύλισμα/αγώνες με αβέβαιο αποτέλεσμα. Κάντε τους παραλληλισμούς. Νομίζω γίνομαι κατανοητός.

Βεβαία, για την ιστορική ακρίβεια και δικαιοσύνη,  την προηγούμενη φορά που ο λαός πήγε με τραγούδι (και κινηματικά) από την άλλη –την περιπετειώδη- πλευρά είχαμε την Μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση, η οποία ..ψιλοπήγε 75 χρονάκια... Και ισως να μην πήγε και τόσο άσχημα. Τότε όμως ο λαός δεν είχε να χάσει παρά μόνο τις αλυσίδες του. Τώρα τα πράγματα είναι σαφώς πιο πολύπλοκα για την πυρηνική κλασσική Ελληνική οικογένεια. Ο μέσος σαραντάρης με ένα ή δύο παιδιά  δεν προλαβαίνει σήμερα να κάνει τον πολιτικό πρόσφυγα, ούτε και έχει καμιά όρεξη να περιμένει στην ουρά για μια πλάκα (εισαγόμενο) σαπούνι.  Άρα…