Οικολόγοι πράσινοι.. σαν να λέμε η Julia Alexandratou υπουργός παιδείας.

Παρακολουθώ τους οικολόγους πράσινους εδώ και χρόνια γιατί από μικρός έχω έντονη οικολογική συνείδηση, όπως φαντάζομαι και όλες οι νεώτερες γενιές, κάτι το οποίο ψάχνω να βρω και στους οικολόγους πράσινους. Βέβαια οι οικολόγοι πράσινοι ασχολούνται και σπαταλάνε ενέργεια σε τελείως άσχετα πράγματα από την οικολογία και πραγματικά ψάχνω να δω πότε θα κάνουν κάτι που να έχει σχέση με τον τίτλο τους. Π.χ. προώθηση αναδάσωσης στα βουνά της αττικής, απαίτηση από την πολιτεία για μεγαλύτερα ποσοστά πρασίνου στα οικοδομικά τετράγωνα κ.α.

Αντίθετα υποστηρίζουν ιδέες τελείως μα τελείως άσχετες με τον ρόλο που υποτίθεται ότι προωθούν, συγκεκριμένα διαβάζω: 

·         ίσα δικαιώματα για τους μετανάστες και τις μετανάστριες.

·         αποσύνδεση  της χορήγησης άδειας παραμονής από τον αριθμό των ενσήμων

 κ.α.

πηγή: http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=3481:-------16--&catid=1:press-releases

Τα οποία δεν έχουν καμία σχέση  με την οικολογία όπως είπα. 

Αυτά τα θέματα είναι ευαίσθητα και πρέπει να συζητούνται ανοιχτά και όχι να καμουφλάρονται πίσω από τις λέξεις οικολόγοι πράσινοι. 

Μακάρι να υπήρχε η διαφάνεια στα κόμματα και να μπορούσαμε να μάθουμε ποιοι χρηματοδοτούν κόμματα σαν τους οικολόγους πράσινους.

Read more

Εκλογικό επίδομα στη βουλή, η άρρωστη κουλτούρα των εργαζομένων

Η ιστορία έχεις ως εξής, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση οι περίπου 1500 εργαζόμενοι της βουλής έπαιρναν ένα επίδομα που έφτανε τις 4.000 ευρώ!!!

Έτσι τώρα που συστάθηκε η βουλή, οι εργαζόμενοι.. ζήτησαν το γνωστό τους επίδομα όπως ήταν σύνηθες από τις προηγούμενες φορές. Ο πρόεδρος της βουλής Κυρ. Πολύδωρας, τους είπε ότι είναι δύσκολο να δοθούν 4.000 ευρώ για κάθε εκλογική αναμέτρηση λόγο των καιρών που ζούμε… και το περιόρισε στα 1000 ευρώ. Δηλαδή στα 500 ευρώ για κάθε εκλογική αναμέτρηση.

Το θέμα βγήκε στη δημοσιότητα και ο πρωθυπουργός ο Κυρ. Σαμαράς ζήτησε να μην δοθούν ούτε τα 1000 ευρώ. Αποτέλεσμα: οι υπάλληλοι της βουλής, ως καλομαθημένοι κρατικοδίαιτοι τα έβαλαν με τους δημοσιογράφους γιατί εξαιτίας τους δεν πήραν το κουτσουρεμένο επίδομα τους, των 1000 ευρών.

Προσωπικα πιστεύω ΄ότι οι δημοσιαγράφοι έπραξαν σωστά και το θέμα έγινε γνωστό στο κοινό.

Το λάθος, είναι η γενικότερη αντίληψη του να ζητάς και να διεκδικείς λεφτά χωρίς να κοιτάς τη προσφέρεις. Με άλλα λόγια, δεν σε ενδιαφέρει η δουλειά που κάνεις πόσο ποιοτική είναι, θέλεις μόνο να ζητάς και να ζητάς, και πάντα θα βρίσκεις τρόπους να ζητάς κάτι καινούργιο. Αντί να ψάχνεις τρόπους να προσφέρεις κάτι καλύτερο με την δουλειά,  βρίσκεις τρόπους να παίρνεις αυτό που θέλεις, και άν δεν το πάρεις κατηγορείς αυτούς που μπήκαν στο δρόμο σου . 

Ανήθικο στο σύνολο.  

Read more

Το κράνος και οι αξύριστες μασχάλες

Μυαλά και Κράνη: Είδη υπο έλλειψη, για τις προσεχείς ηρωικές μάχες του Σεπτεμβρίου. Παραγγείλετε νωρίς!

Από τις εκλογές προέκυψαν μερικά χρήσιμα συμπεράσματα:

Κατ αρχήν, εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι, δεν χρειαζόταν να γίνουν εκλογές. Ούτε στις 6 Μαΐου, αλλά ούτε και στις 17 Ιουνίου.

Συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ κυβερνούσε πριν, ΠΑΣΟΚ (με την …συνιστώσα ΔΗΜΑΡ) και ΝΔ κυβερνούν και σήμερα. Τι άλλαξε; Τίποτα! Οι μισοί, και πλέον, διαγραμμένοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ξαναμπήκαν στην Βουλή υπό την παντιέρα, αυτή την φορά, της κυβερνητικής ΔΗΜΑΡ ή του πετροβόλου ΣΥΡΙΖΑ. Οι βουλευτές που υπήρχαν στην ΔΗΜΑΡ προ του Μαΐου, είναι και πάλι (αν δεν κάνω λάθος) βουλευτές. Οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αυξήθηκαν σημαντικά, αλλά καμιά 20ρια και πλέον από αυτούς πριν από 400 μέρες είτε σαν βουλευτές είτε σαν συνδικαλισταράδες χειροκροτούσαν μέχρι να ματώσουν τον ΓΑΠ. Τώρα απλά χειροκροτούν τον …θετό του πολιτικό αδερφό (από την πλευρά του Ανδρέα), Αλέξη Τσίπρα.

Ο Καμμένος και οι βουλευτές του ήταν τότε και τώρα εντός του Κοινοβουλίου. Ακόμα και ο (πολύ λίγος, πραγματικά) Δημαράς, εξελέγη. Η Ντόρα γύρισε στο μαντρί, από όπου δεν είχε φύγει στην πραγματικότητα ποτέ. Ο Καρατζαφέρης εκπροσωπείται επάξια απο τον, επόμενο πρόεδρο της ΝΔ, Μάκη Βορίδη. Το ΚΚΕ μειώθηκε σημαντικά, αλλά θα το πάρουν μυρωδιά μετά από 60 χρόνια, οπότε δεν τρέχει κάστανο. Οικολόγατοι, Δημιουργοί, (μόνος ή) Μάνος, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Σια, πέρασαν και, όπως είναι φυσιολογικό, δεν ακούμπησαν. Με την εξαίρεση των Ναζισταράδων, καμιά ουσιαστική αλλαγή δεν έγινε. Εντάξει, το ΠΑΣΟΚ έφτασε το 12%, αλλά οι κρατικοδίαιτοι από τα 80’s ΠΑΣΟΚοι (του «βαθέως» και όχι του «όλου» που λέει και ο Βενιζέλος) και τα λοιπά αριστερίστικα λαϊκιστικά κρόσια του Δημοκρατικού Κέντρου (Σακοράφα, Μητρόπουλος, Κουρουμπλής), που πήγαν απέναντι και εκ του ασφαλούς, πήραν κοντά στο 27%. Άρα, μπορούμε να βρωντοφωνάξουμε χαρωπά: «Ανδρέα ζεις εσύ μας οδηγείς», «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», «Περήφανα νιάτα-Τιμημένα γηρατειά», «Τσοβόλα (ή Πάντζα) δώστα όλα» κ.λπ. Back to the future. Να ξαναπάρει και ο ΠΑΟΚ πρωτάθλημα, όπως το 1985 και ...«ζω ένα όνειρο, μην με ξυπνάτε!».

Ξέρω-γνωρίζω-μπορώ, ζήτω ζήτω το πετροβολικό!

Ο Πρόεδρος Αντώνης λοιπόν, (και αντίθετα με την -ατυχή όπως εξελίχθηκε- πρόβλεψή μου στο από  16-5-2012 άρθρο μου «Τα νούμερα του δεκαημέρου», ότι δηλαδή έχασε «κάθε ευκαιρία να τον δει η μανούλα του πρωθυπουργό») τα κατάφερε και, με ένα grand slam γκρίνιας και κωλοτούμπας επί ενάμιση χρόνο, ήρθε να αναρριχηθεί εκεί από όπου θα φύγει (ελπίζω όχι σύντομα - για το καλό της χώρας) κυνηγημένος ως προδότης, γερμανοτσολιάς και άλλα τέτοια γραφικά και πιπεράτα. Κατέλαβε με κόπο και βάσανο την, πολυπόθητη, πρωθυπουργία της χώρας. Δεν αντιλαμβάνομαι -πραγματικά- γιατί τέτοιος καημός να ηγηθεί μιας χώρας με το ένα πόδι στον τάφο. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω. Και εμείς είπαμε να κάνουμε καριέρα, αλλά δεν κάναμε έτσι ρε Αντώνη!. Και επειδή δεν τολμώ να εκφράσω ποια είναι η σημερινή εναλλακτική κυβερνητική επιλογή πέραν της ΝΔ (και των αστών συνεργατών της), σου εύχομαι από ψυχής τα καλύτερα (για την χώρα). 

Τα 3Φ : Φρέσκος, Φέρελπις, Φερέγγυος. Τα λέει έξω απο τα δόντια!

Να σου πω όμως θέλω μόνο ένα-δύο μου παράπονα: Αφού και τον Ιούλιο και τον Νοέμβριο πέρυσι είχες την δυνατότητα να κάνεις ακριβώς το ίδιο (και μάλιστα με τις ευλογίες του εν ενεργεία -τότε- Πρωθυπουργού και της συμπολίτευσης) γιατί μας ταλαιπώρησες τόσο; Έπρεπε δηλαδή, για να κάνεις το κομμάτι σου, να έχουμε 7% οπλοκατέχοντες Ναζιστές να κάθονται στα ίδια έδρανα που κάθισαν οι Ελ. Βενιζέλος, Α. Παπανδρέου, και ο Κ. Καραμανλής (ο θείος); Έπρεπε άραγε, για να βγεις με τον τρόπο που επέλεξες να βγεις Πρωθυπουργός, να δούμε στην Βουλή τον τελειωμένο και για χρόνια κρατικοδίαιτο Τέρενς Κουίκ (έλεος!), τον περιφερόμενο μέχρι τελικής πτώσεως Μανώλη Γλέζο (Θεέ μου, τι γεροντολαγνεία αυτή η χώρα!) και τους ανεκδιήγητους συνιστωσαίους της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδος; Ήταν άραγε, για σένα και για την χώρα, απαραίτητο να αναδειχθεί η «Κινηματική Κουκουρούκου Καστρο/Τσαβική Λαϊκιστική Αριστερά» ως Αξιωματική Αντιπολίτευση; Αλήθεια, έχεις την εντύπωση πως με τον Σύριζα δεύτερο στο 26% οι πέτρες θα είναι πιο μαλακές στα τζάμια των καταστημάτων; Δεν πήρες μυρωδιά ότι με το να κάνεις τον καουμπόη βάζεις προσεχώς την χώρα σε περιπέτειες; Την τακτική του ώριμου φρούτου την έχεις ακουστά; Ποιος, έχεις την εντύπωση, θα διαδεχθεί την ΝΔ στην εξουσία; Ο Βενιζέλος; Δεν νομίζω, Αντώνη!

Η τριχωτή Συνιστώσα

Λυπάμαι, αλλά εδώ έχουμε προφανώς σοβαρό πρόβλημα: Ή ο νέος πρωθυπουργός δεν ξέρει τι του γίνεται, ή οι για δύο συναπτά έτη σύμβουλοί του έχουν χάσει επαφή με την πραγματικότητα. Έτερον εκάτερον, προκύπτει ξεκάθαρα ότι, για την ευόδωση των προσωπικών (και μόνο) πολιτικών φιλοδοξιών του Πρόεδρου Αντώνη, αντί για φως στο τούνελ βλέπω προσεχώς σαλιωμένες μασέλες γέρων, Μαλλί κοκοράκι, αξύριστες γυναικείες μασχάλες και το σαπισμένο ζόμπι του Ανδρέα. Δεν θα μείνει πέτρα για πέτρα στο Σύνταγμα από Σεπτέμβριο, προβλέπω. Να θυμηθώ να πάρω κράνος. Εύχομαι, ειλικρινά, να πέσω εντελώς έξω. Ο νοών νοείτω. 

Και με αυτά τα ολίγα, ευχές για μακροημέρευση της νέας Αστικής κυβέρνησης, καλά μυαλά, καλές δουλειές και στα δικά τους οι ελεύθερες!

Read more

Ο Τζήμερος, ο Αλέξης, τα λάχανα και τα παγωμένα γιαούρτια

Οι "Άθλιοι" στην Γερμανική γλώσσα

Είναι κάνα δυο μέρες τώρα που παρακολουθώ επισταμένα τον, μέχρι πρότινος, εκ του μακρόθεν και μερικώς συμπαθή σε μένα, Θάνο Τζήμερο της Δημιουργίας Ξανά. Είδα χθες λοιπόν στο u tube την συνέντευξή του στον Νίκο Ευαγγελάτο  (τον σύζυγο της Τατιάνας λέμε!) και κατόπιν, εντελώς συμπτωματικά, τον είδα να μιλάει στην ίδια την Τατιάνα Στεφανίδου. Το media αντρόγυνο της συμφοράς, ομολογώ, ότι τα έβγαλε τα λεφτά του. Σε μία -σκάρτη- τηλεοπτική ώρα εξαφάνισε και το απειροελάχιστο ψήγμα συμπάθειας που μου είχε απομείνει για αυτόν τον άγουρο/άβγαλτο/επιμελώς ατημέλητο/μοναχικό πολιτικό ηγέτη του 2%:  Εξηγούμαι:

Ο Ευαγγελάτος, στα 12 λεπτά της συνέντευξης, κατανάλωσε περίπου τα μισά  ερωτώντας  (αρκετά πιεστικά ομολογώ) σχετικά με το στάτους του παραιτηθέντα -και όχι διαγραφέντα!-  κ. Μάνου Επιτροπάκη, αλλά και την θέση του στελέχους αυτού στο οργανόγραμμα του κόμματος «Δημιουργία Ξανά!», προ, φυσικά, της παραίτησής του. Ο «Θάνος» (κατά το «Αντρέας» να υποθέσω;) στριφογύρισε την συζήτηση για κανά δυο λεπτά και κατέληξε ότι, καταρχήν, ο Επιτροπάκης ήταν «μέλος και όχι στέλεχος» του κόμματος και, κατά δεύτερο, ότι η συμπεριφορά του να παραιτηθεί καταγγέλλοντας εγγράφως τον αρχηγό για εγωκεντρικές συμπεριφορές και καλλιέργεια βυζαντινής αυλής είναι, μέσες άκρες, ιταμή. Λάθος αγαπητέ μου wanna be βουλευτά! Το ότι ένας αρχηγός (κατά τα φαινόμενα μονοκράτορας) υποβαθμίζει τους μέχρι προ ολίγων ημερών αναντικατάστατους συνεργάτες του φανερώνει και την ποιότητα του ανδρός αυτού.  Το να τους εξυβρίζει όμως κιόλας, είναι ανήκουστο, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη μας ποιος είναι ο Μάνος Επιτροπάκης. Και, άντε, εμείς, ας πούμε, δεν τον ξέρουμε (που τον ξέρουμε δηλαδή εδώ και 20, και βάλε, χρόνια). Εσύ ρε «Πρόεδρε», ένα τέτοιο «ιταμό» και απεχθή τύπο, πώς τον  άφησες να γίνει από απλό μέλος, εκλεγμένο μέλος της Επιτροπής Δεοντολογίας και υπεύθυνος οργάνωσης εθελοντικής εργασίας του κόμματος; Και μην μου πεις ότι ξέχασες ότι είχε τέτοια θέση! Αλλά, άντε, να δεχτούμε ότι δεν τον θυμάσαι (γιατί είστε και πολλοί), που αποκλείεται! Αν αυτός είναι «ιταμός» και «χωρίς ήθος» και είχε «παλαιοκομματική νοοτροπία» διερωτώμαι άραγε, πως θα χαρακτηριζόταν αυτός που δέχτηκε να έχει έναν τέτοιο… «παλιοχαρακτήρα» για βασικό στέλεχος ενός κόμματος τόσο προεδροκεντρικού.

Η Τατιάνα, πάλι, ρώτησε τον Τζήμερο σχετικά με την επιστολή που απέστειλε στην «sehr geehrte Frau Merkel». Για αυτούς που αγνοούν το θέμα ενημερώνω ότι, προ οκταμήνου, ο «πολίτης και όχι πολιτικός» Τζήμερος απέστειλε στα γερμανικά (για ξεκάρφωμα ότι -και καλά- μιλάω και γερμανικά;) μια οκτασέλιδη επιστολή στην Μέρκελ καλώντας την στο τέλος να αναλάβει δράση (!) για την διάσωση της χώρας. Η λεπτομέρεια που καίει είναι ότι, εντός της επιστολής αυτής, ο «Θάνος» (μεταξύ άλλων) ανέφερε ότι η χώρα του (μας) είναι άθλια και οι πολιτικοί της διεφθαρμένοι. Ερώτημα ένα: Με ποια ιδιότητα έστειλε αυτή την επιστολή; Ο Τζήμερος απάντησε ότι την έστειλε ως απλός πολίτης. Ναι. Εντάξει. Ως απλός πολίτης την έστειλε και, καπάκι, άρχισε να δίνει συνεντεύξεις (κατά δική του δήλωση) σε ένα κάρο ΜΜΕ. Συνηθίζεται αυτό στην Γερμανία! Κάθε πολίτης που στέλνει επιστολή στην Καγκελάριο γίνεται θέμα στο Spiegel. Απόλυτα πιστευτό.

Διερωτώμαι, όμως, έχει τελικά σημασία η ιδιότητα του αποστολέα τότε και τώρα; Δηλαδή το ότι, να το δεχθώ, ήταν απλός πολίτης τότε και αργότερα πολιτεύτηκε, τον απαλλάσσει από την ρετσινιά του κλασσικού υβριστή και συκοφάντη της χώρας του; Αν εγώ ως πολίτης ήμουν για π.χ. σατανιστής ή σαδιστής και παράλληλα βασάνιζα νεογέννητα γατάκια και σκυλάκια από διαστροφή (δεν το ισχυρίζομαι ότι έτσι είναι- αλίμονο!-, παράδειγμα είναι) και γινόμουν αργότερα, ας πούμε, δάσκαλος, (δεν το ισχυρίζομαι ότι είμαι δάσκαλος-αλίμονο!) αυτό θα με έβγαζε λάδι για την πρότερη σιχαμερή και παράνομη συμπεριφορά μου; Όχι! Θα εμπιστευόσουν να κάνουν τα παιδιά σου σε μένα ιδιαίτερα μαθήματα; Όχι! Πιστεύεις αληθινά κύριε Τζήμερε ότι, επειδή αποφάσισες να γίνεις βουλευτής, εμείς θα ξεχάσουμε τι έγραφες και έστελνες στην Μερκελ πριν 150 μέρες; Όχι! Θα σε εμπιστευτούμε, εμείς, οι κατά δήλωση σου «άθλιοι» να μας εκπροσωπήσεις σαν βουλευτής στα πολιτικά fora του εξωτερικού; Όχι, δεν νομίζω…

Ο ίδιος δικαιολογήθηκε λέγοντας επίσης ότι η «άθλια χώρα» και οι «διεφθαρμένοι πολιτικοί» είναι μια-δυο άκομψες λέξεις που γράφτηκαν σε σύνολο μιας οκτασέλιδης επιστολής και ότι αυτό δεν είναι αρκετό για θεωρηθεί υβριστικό κλπ. το κείμενο.  Επίσης, υπονόησε ότι ίσως να ήταν και λάθος όπως τα διατύπωσε και ότι θα πρέπει να εκληφθεί ως ένα, ας πούμε, ακούσιο ατόπημα της στιγμής. Εδώ έχουμε τρία τα ενδεχόμενα: 1)  Εννοούσε αυτά που έλεγε περί «άθλιας χώρας» και σήμερα άλλαξε (με κυβίστηση) γνώμη -και άρα είναι «κωλοτούμπας», ή 2) Τα εννοούσε και, μετά την εκλογή του στην Βουλή θα ευχαριστήσει τηλεοπτικά τον «σοφό» (ή άθλιο;) Ελληνικό λαό που με την ψήφο του τον έκανε μάγκα - και άρα είναι υποκριτής αφού γλύφει αυτόν τον λαό (ή την χώρα) που μέχρι πρότινος έφτυνε, ή 3) δεν εννοούσε αυτά που έλεγε στην Μέρκελ και είναι απλά πολιτικά επικίνδυνος και ερασιτέχνης της προχειρότητας-και άρα ακατάλληλος για βουλευτής του «διεφθαρμένου» Ελληνικού Κοινοβουλίου. Άλλη επιλογή δεν βλέπω, sorry.

Ατοπήματα τέτοια όμως δεν γίνονται ακούσια… Διότι αυτό, το παρόν, κείμενο που διαβάζεις είναι περίπου τρεις σελίδες, το έγραψα στα Ελληνικά, σε δύο ώρες και,  μέχρι να το αναρτήσω, το διάβασα 10 φορές για να αποφύγω τα λάθη. Λέτε, άραγε, ένα οκτασέλιδο κείμενο, ενός κατά τεκμήριο έξυπνου πολιτικού, στα γερμανικά, να γράφτηκε στο πόδι και να στάλθηκε χωρίς χτένισμα και διόρθωση, από το επιτελείο του; Δεν νομίζω… Όσα γράφτηκαν εκεί δεν ήταν επιπολαιότητες. Ήταν ένα πολύ καλά σχεδιασμένο και γραμμένο μανιφέστο. Verba Volant, Scripta Manent.  Αυτά! Και πολλά είπαμε για τον κ. Τζήμερο...

Και τώρα, για να το ελαφρύνουμε, ως είθισται, στο τέλος για να μην κλείσουμε μουτρωμένοι, αλλαγή κλίματος και θέματος με την, πολυαγαπημένη μου, Αριστερά!

Ο μόνος τρόπος να δούμε Αριστερά να κυβερνάει κάποτε την Ελλάδα είναι να μην της δώσουμε περιθώριο ελιγμών να (ξανά) ξεφύγει από την ευθύνη: να ψηφίσουμε όλοι μονοκούκι ΣΥΡΙΖΑ! Τι θα βρουν να πουν μετά όλοι αυτοί οι -ντεμέκ- αριστεροί εξυπνάκηδες (όχι έξυπνοι, τονίζω)  της θεωρητικής ανάλυσης; Ότι δεν νομιμοποιούνται με 60% των ψήφων; Εδώ σε θέλω! Σβουρίχτε το ΟΛΟΙ ΣΥΡΙΖΑ δαγκωτό, ξαπλώστε αναπαυτικά  και παρακολουθήστε τον να σπάει το παγκόσμιο ρεκόρ ξεφτιλοποίησης θέσεων και αυτογελιοποίησης! Προβλέπω περαιτέρω διάσπαση των 14 συνιστωσών (τόσες είναι; έχασα το μέτρημα με τις αποχωρήσεις και μεταγραφές..) σε 104. Π.χ.: Συνασπισμός (μ-λ), Μ-Λ Συνασπισμός, ΕΚΚΣυνασπισμός, ΟΑΚΚΣυνασπισμός, Ρόζα (Εσ), Ρόζα (ορθόδοξη), ΑΚΕΠΡόζα, ΜΕΡΡοζα, ΑΝΤΑΡΡοζα κ.λπ. Ένα κόμμα χιλιάδες συγκινητικές απόψεις…

Και, μια που μιλάμε για απόψεις, ξεχωρίζω από την, χθεσινή, διακαναλική συνέντευξη του «καταλληλότερου» Α. Τσίπρα την εξής (πηγή: http://www.protothema.gr/ekloges/ article/ ?aid=203715):  "...Και ερωτηθείς για το εάν υπάρχει σχέδιο, σε περίπτωση άρνησης των εταίρων να δεχθούν τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσίπρας τόνισε ότι "αντίθετα με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που δεν είχαν σχέδιο, εμείς έχουμε. Δεν μπορούμε να το αναλύσουμε όμως, τώρα γιατί ο αντίπαλος δεν πρέπει να γνωρίζει τις θέσεις μας."...

Ψστ! Αλέξη! κρύβε λόγια γιατί μπορεί να σε ακούσει κανένας και να αντιγράψει το top secret, ανεπανάληπτο και καταπληκτικό σου πρόγραμμα! Τζάμπα τόσα δευτερόλεπτα έστυβαν το τεράστιο μυαλό τους ο Λαφαζάνης με τον Βούτση και τους άλλους φωστήρες? Προτείνω να μην μας το πεις ΟΥΤΕ άμα γίνεις πρωθυπουργός! Φαντάζεσαι να το αντιγράψει ο φτωχομπινές Ομπάμα? Η, καλύτερα ακόμα, ΜΗΝ γίνεις πρωθυπουργός για να μην μπεις στην δυσάρεστη θέση να μας το ξεφουρνίσεις τότε... Μείνε αντιπολίτευση (χαλλλλλαρά) και εκεί στα σκοτεινά και υγρά πυρηνικά καταφύγια της Κουμουνδούρου συνέχισε να χαϊδεύεις ιδρωμένος με μάτια που γυαλίζουν και αναψοκοκκινισμένα μάγουλα το ντοσιέ με το καρά-απόρρητο σχέδιο! My precious... 

Σεπτέμβριος 2012: Ο Αλέξης  κοιτάει χαρωπός το νέο νόμισμα της χώρας, την τρύπια δραχμή.

Το άκουσα πρόσφατα και το αναμεταδίδω γιατί είναι απόλυτα ταιριαστό με τις πιο πάνω κοτσάνες δυο νέων (;) ανθρώπων που προσδοκούν να γίνουν, ο ένας ο ρυθμιστής των εξελίξεων, και ο άλλος Πρωθυπουργός της χώρας μας: "Σαν τέτοια παλιολάχανα, σαν τέτοια παραπούλια, είχα πολλά στον κήπο μου και τρώγαν τα γαιδούρια"...

Υ.Γ. (Άσχετο) Στην διαδρομή από Θησείο μέχρι Πλ. Συντάγματος πρέπει χθες βράδυ να είδα 15 (και βάλε) μαγαζιά Frozen Yogurt. Ε, λοιπόν, θα το πω!  ΕΛΕΟΣ με τα μαγαζιά που πουλάνε παγωμένο γιαούρτι! Είναι πιο πολλά από τα ταξί! Είπαμε είναι καλή ιδέα αλλά ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΛΗ! Τζίζας Κράϊστ δηλαδή!

Read more

Γιώργο, έχασες!

Ο Dr. Ph.d. (Med) Ομαρ Σαρίφ (δεξ. με μουστάκι και πατατούκα) φοράει κατάσαρκα ζιβάγκο...

Νοσταλγία < αρχ. ελλ. νόστος (=επιστροφή) + άλγος (=πόνος). Είναι δηλαδή ο πόνος που προκαλείται από την ανικανοποίητη λαχτάρα του γυρισμού. (Πηγή : http://el.wiktionary.org/wiki/νοσταλγία)

Μίλαγα το μεσημέρι με έναν φίλο, τον Γιώργο, πίνοντας τον προσφιλή μας καφέ σε κάποια παραλία μιας κωμόπολης της Αν. Αττικής, για (τι άλλο αυτή την περίοδο;) την πολιτική κατάσταση της χώρας και τις επερχόμενες εκλογές. Μετά από καμιά ώρα χάζεμα στον ήλιο, πολιτικολογίας χαλαρής και ανταλλαγής απόψεων περί  της φετινής οινοπαραγωγής (που προμηνύεται θεσπέσια), ήρθε η ώρα να φύγουμε. Έτσι όρθιοι που ήμασταν, λοιπόν, γυρνάει ο φίλος μου και λέει την ατάκα της εβδομάδας: «Παραδέχομαι ότι, δυστυχώς, έχω ηττηθεί ιδεολογικά». Δηλαδή; «Ως αριστερός (Σ.Σ. της ανανεωτικής πτέρυγας) κατέληξα στην διαπίστωση ότι ο Μητσοτάκης το 1992 είχε δίκιο». Φαντάσου…

Γιώργο, μην χαλιέσαι, δεν είσαι ο μόνος! Δεν ξέρω, βέβαια, αν όλοι εμείς που βρεθήκαμε πολιτικά ορφανοί (σε μια διετία…) καταλήγουμε στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα, ειδικά για τον Μητσοτάκη, αλλά να είσαι σίγουρος ότι μοιραζόμαστε την ίδια απόγνωση. Η απόγνωση αυτή, πρώτιστα, πηγάζει από το γεγονός ότι ΟΛΕΣ οι επιλογές μας σε πρόσωπα και ηγέτες, μας διέψευσαν διαχρονικά και μας οδήγησαν στην έλλειψη ξεκάθαρης πολιτικής στέγης. Κατά, δεύτερο λόγο, πηγάζει από την ηχηρή αδυναμία των διαδόχων αυτών των ηγετών να μας εμπνεύσουν προς μια ελπιδοφόρα πορεία. Βρισκόμαστε, θα ριψοκινδυνέψω να πω, στο τέλος των ιδεολογικών διαχωρισμών όπως τους ξέραμε τόσα χρόνια. Ότι απέμεινε από αυτούς και όσο περνάει ο καιρός μου φαίνεται ότι, συγκλίνουν στο να παγιοποιήσουν ένα διπολικό -και μόνο- ρεύμα («Ευρωπαϊκό/ Κεντροσυντηρητικό»  και «Μη Ευρωπαϊκό/ Δραχμολατρικό»). 

Τέρμα, λοιπόν, οι δεξιοί που αγαπήσαμε με «Παναγία βόηθα» ξανθό μαλλί φουσκωμένο στο κομμωτήριο σαν κράνος από πολυουρεθάνη, Απογευματινή και Γαλάζια Γενιά… Τέλος τα αριστερά τσαχπινίσματα στα «φεστιβάλ νεολαίας» με σουβλάκι καλαμάκι, ρετσίνα, τραγούδια Μίκυ και χορό σε κύκλο. Ζήτω η σημερινή γκρί λαικο-οικονομοτεχνική αντιπαράθεση στα clean (but dirty nonetheless) τηλεοπτικά πάνελ με κουστούμι εναντίον κουστουμιού και μαλλί ανταύγεια εναντίον μαλλίου ανταύγειας! Με πιάνει τρέλα λέμε! Κάτι πρέπει να κάνουμε! Μας χρειάζεται επειγόντως ένα back to the future…  

Ένας αξιοπρεπής γάτος της πολιτικής

Ερωτώ: Πώς θα γίνει να ζήσει και η σημερινή νέα γενιά την κραυγαλέα γλύκα των γαλάζιων και πράσινων καφενείων με τους μουτρωμένους εκατέρωθεν οπαδούς να κόβουν την καλημέρα στους «εχθρούς» για το τριήμερο των εκλογών; Πού θα ξαναδούμε το σετ «βούρτσα μουστάκι - άσπρο ζιβάγκο» (υπήρχαν και μακό για… το καλοκαίρι); Που να ‘ναι άραγε σήμερα τα κολεγιόπαιδα της ΟΝΝΕΔ με τα φουσκωτά μπουφάν με την πάπια «togs» στην πλάτη, τα γαλάζια κολαρισμένα πουκαμίσα και τα μπεζ ορειβατικά άρβυλα; Υπάρχουν πουθενά κρυμμένοι μερικοί αξύριστοι Οικολόγοι Εναλλακτικοί/ Αντιρρησίες Συνείδησης (Πυρηνική Ενέργεια; Όχι ευχαριστώ!) να σπάσουν την σημερινή βαλτωμένη μιζέρια; Ζουν και σπουδάζουν σήμερα ακόμα οι ΚΝίτες στα Πανεπιστήμια φορώντας τα αμπέχονα, τα τζίν και έχοντας το «βλέμμα των χιλίων μέτρων» σαν να έχουν έλθει από αποστολή στο Βιετνάμ; Γιατί αντικαταστήσαμε το αντρικό δερμάτινο μασχαλοτσαντάκι-στιλιστικό έγκλημα του κλασσικού Πασόκου των 80’s και φάτσες όπως του Λαλιώτη (με μαλλί Αφρικα μομπάτα) με τις χαζομάρες τύπου «Ασφαλώς ΠΑΣΟΚ» και τον all business 24/7 Γιάννη Ραγκούση; Πως χάσαμε μέσα από τα χέρια μας την καβάτζα των βαρόνων της ΝΔ με κυριλέ ένδυση μπλέιζερ, ριγωτή μπλε-κόκκινη γραβάτα και μπεζ παντελόνι και έσκασαν στα χέρια μας (σαν βόμβα από ξύλο απελέκητο…) οι φαλακροί -από άποψη- νεοναζί της (επί)Χρυσής Αυγής; Λυπάμαι, αληθινά, που οι σημερινοί νεότεροι μου θα στερηθούν το έπος του «ΘΑ» από τον -επιβήτορα- Ανδρέα Παπανδρέου με το δερμάτινο τζάκετ και θα το δουν σε κακέκτυπο από τον un-cool Alexis με το (έλεος πια! έλιωσε να το φοράει) σαπιομηλί/μπεζ πουκάμισο... Χαλιέμαι που ο λαός μας θα ζήσει (και) αυτές τις εκλογές χωρίς Φλωράκη (με ύφος αλεπούς) και Λεωνίδα Κύρκο (καλός κυριούλης με γάτο) και θα αναγκαστεί να συμβιβαστεί με τον αντί-ερωτικό Καμμένο, τον εξυπνάκια Λαφαζάνη, τον γαρδούμπα Βενιζέλο, την (post modern Αλίκη Βουγιουκλάκη) Άννα Διαμαντοπούλου, τον μουστακαλή (αλλά με πυγμή χάμστερ) Κουβέλη… Ο μόνος που παραμένει από τα παλιά είναι ο «κλασικός» loser Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος από συγκυρία της τύχης και μόνο, είναι (για λίγες εμφανίσεις κατά πως φαίνεται) μαζί μας. Ρέστα από κατοστάρικο.

Κάτι κουρασμένα παλικάρια: Κωνσταντάρας (αρ.) - Παπαγιαννόπουλος (δεξ.)

Νομίζω ότι υποφέρω από ανίατη νοσταλγία! Νοσταλγώ την ασφαλή πόλωση, την σύγκρουση όμορων (στην πραγματικότητα) δυνάμεων της αστικής δημοκρατίας, την ασφαλή κυβερνητική μετάβαση από το ένα κόμμα στο άλλο χωρίς να διακυβεύεται κάθε φορά το μέλλον της χώρας για τα επόμενα 200 χρόνια… Νοσταλγώ (ναι!) τις πλαστικές σημαίες των αφελών - χαρούμενων- ψηφοφόρων που κόρναραν στα διόδια καθ’ οδόν για τα χωριά τους. Νοσταλγώ το ΠΑΣΟΚ generation, την Γαλάζια Γενιά, το τιμημένο ΚΚΕ! Νοσταλγώ τα τραγούδια (κιτς) ύμνους των κομμάτων, την (ηρωϊκή) Καρμίνα Μπουράνα, το «Σε περιμένω να ‘ρθεις και πάλι». Νοσταλγώ τις ισχυρές κυβερνήσεις του 45%. Ίσως και να νοσταλγώ την αφελή μου νεότητα, δεν ξέρω…

Κοσμοπλημμύρα για ένα εισητήριο διαρκείας του Γ.Σ. Ηρακλή!

Τα προηγούμενα χρόνια η προεκλογική αντιπαράθεση ήταν σφοδρή αλλά πάντα βαθιά μέσα σου ήξερες πως ό,τι και να γινόταν, στο τέλος θα επιπλέαμε, διότι «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» κ.λπ. κ.λπ. Έβλεπες έναν κακό χαμό με ομιλίες και «ουυυυυ!» εναντίον των αντιπάλων, σημαιάκια, κόρνες, βεγγαλικά και χαρτάκια σε κάθε συγκέντρωση οποιουδήποτε κόμματος, αλλά ήξερες ότι δεν είσαι στα πρόθυρα εμφυλίου. Έβλεπες παντού ελπίδα, αποφασιστικότητα για «το δίκαιο του αγώνα» και στεναχωριόσουν -δεν λέω- αν το κόμμα που υποστήριζες έχανε τις εκλογές, αλλά δεν ήταν και το τέλος του κόσμου… όπως σήμερα νιώθεις.

Δεν έχω ψευδαισθήσεις. Δεν κλείνω τα μάτια ότι σε μεγάλο βαθμό τα παραπάνω οδήγησαν στον γιγαντισμό του δικομματισμού, στην καραμπινάτη ασυδοσία και διασπάθιση των κόπων όλων μας. Αλλά, όπως και με τις παλιές αγάπες που μας πρόδωσαν στο φουλ αλλά καμιά φορά τις θυμόμαστε και χαμογελάμε με νόημα, ε, καμιά φορά τις εποχές αυτές τις πικρονοσταλγώ. Mea culpa που έλεγε και ο μακαρίτης.

Το ξέρω, Γιώργο, διαψευστήκαμε συνολικά. Και εσύ και εγώ και όλοι οι άλλοι. Η σημερινή μπανάλ μουγκαμάρα με τις μουδιασμένες φάτσες στα αστικά λεωφορεία και τα ανήσυχα βλέμματα στους άδειους από καταστήματα δρόμους γύρω μας αποδεικνύει αυτό ακριβώς. Να ξέρεις επίσης, ότι δεν ηττηθήκαμε μόνο ιδεολογικά. Ηττηθήκαμε γενεαλογικά. Για γενεές δεκατέσσερις.

Και βάλε...

Read more